jabekovi: AZERBEJDŻAN 2019

Azərbaycan

Baku ● Yanar Dag ● Suraxanı ● Mərdəkan ● Çimərlik ● Şüvəlan ● Maraza

Şamaxı ● Namazgah ● Lahic ● Şəki ● Kiş ● Quba ● Xinaliq ● Qobustan

kliknij w zdjęcie aby je powiększyć

Budapeszt

Port lotniczy im. Ferenca Liszta

Budapeszt

Port lotniczy im. Ferenca Liszta

Bakı - Baku

Port lotniczy im. Heydəra Əliyeva Hava Limanı

ZACHWYCIĆ ROZMACHEM

PRZYSŁONIĆ PROBLEMY

BAKU - MIASTO PIĘKNYCH POZORÓW

Bakı - Baku

Heydar Aliyev Center

Bakı - Baku

Heydar Aliyev Center

Bakı - Baku

Heydar Aliyev Center

Centrum Hejdara Alijewa w Baku to jedna z nowych realizacji Zahy Hadid - jednej z najbardziej rozpoznawalnych architektek świata. Charakterystyczne dynamiczne i miękkie formy nowego gmachu wyraźnie odcinają się od monumentalnych w formie budynków ery sowieckiej typowych dla pejzażu tego miasta. Zaprojektowane przez Zahę Hadid centrum kultury to główny obiekt Azerbejdżanu o tej funkcji. Miał symbolizować wrażliwego ducha azerskiej kultury oraz optymizm narodu, który odważnie patrzy w przyszłość i pragnie odciąć się od szarego dziedzictwa sowieckiego modernizmu. Prawdziwą perłą Centrum jest jednak wspaniała sala koncertowa mieszcząca tysiąc osób. Przyglądając się wnętrzu sali można odnieść wrażenie, że faluje. Centrum Hejdara Alijewa zostało nagrodzone przez Londyńskie Muzeum Designu nagrodą Projekt Roku 2014

Bakı - Baku

Heydar Aliyev Center

Bakı - Baku

Heydar Aliyev Center

Bakı - Baku

Milli Məclis - Zgromadzenie Narodowe - Parlament

Bakı - Baku

Ogniste Wieże i Meczet Męczenników znany również jako Meczet Turecki

Bakı - Baku

Ogniste Wieże - Meczet Męczenników

Bakı - Baku

Alov qüllələri - Ogniste Wieże

Bakı - Baku

Monument Hazi Aslanov

Həzi Aslanov, (ur. 4 lutego 1910 w Lenkoranie, zm. 24 stycznia 1945 na Litwie) -radziecki dowódca wojskowy narodowości azerskiej (lub tałyskiej), generał major, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1942 i 1991)

Bakı - Baku

Türk Şehitleri Anıtı - Pomnik męczenników tureckich

Bakı - Baku

Türk Şehitleri Anıtı - Pomnik męczenników tureckich

Bakı - Baku

Pomnik Shahidlar - Pomnik Wiecznego Płomienia

Bakı - Baku

Pomnik Shahidlar - Pomnik Wiecznego Płomienia

Şəhidlər Xiyabanı - pomnik poświęcone ofiarom radzieckiej interwencji w Azerbejdżanie w 1990 roku i wojny o Górski Karabach. Şəhidlər Xiyabanı zlokalizowany jest w południowej części miasta, na wzgórzu, z którego roztacza się widok na centrum Baku i Morze Kaspijskie

Bakı - Baku

Pomnik Shahidlar - Pomnik Wiecznego Płomienia

Bakı - Baku

Pomnik Wiecznego Płomienia

Bakı - Baku

Upland Park - Taras Widokowy

Bakı - Baku

Panorama Baku

Bakı - Baku

Caspian Waterfront

Najważniejsze centrum handlowe Azerbejdżanu o powierzchni 120 000 m². Budynek, zaprojektowany pierwotnie przez Chapman Taylor w 2007 roku jako centrum kongresowe. Obecnie przekształcony w pięciopoziomowe centrum gastronomii oraz handlu detalicznego. Projekt wnętrza jest zharmonizowany z projektem zewnętrznym, tak aby zapewnić jednolitą koncepcję budowli

Bakı - Baku

Alov qüllələri - Ogniste Wieże

Bakı - Baku

Alov qüllələri - Ogniste Wieże

Zespół trzech wieżowców w Baku. Ich budowa trwała od 2008 do 2011 roku. Na Ogniste Wieże składają się: wieżowiec południowy, mieszkalny (190 metrów), wieżowiec hotelowy, wschodni (160 metrów) oraz wieżowiec biurowy, zachodni (140 metrów). Wieżowiec południowy jest najwyższym budynkiem w Baku i w Azerbejdżanie. Kompleks znajduje się w centrum starego miasta. Ściany od zewnątrz pokryte są ekranem LED, dzięki czemu możliwe jest tworzenie efektownych wizualizacji widocznych z bardzo odległych punktów miasta

Bakı - Baku

Londyńska taksówka

Bakı - Baku

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Miasto Wewnętrzne

Bakı - Baku

Cümə Məscidi - Meczet Piątkowy

Meczet stoi ukośnie w stosunku do innych budynków, z dziedzińcem od strony ulicy i grubym minaretem z tyłu. Pierwowzór obiektu istniał już na początku XIV wieku (na miejscu dawnej zaratusztriańskiej świątyni ognia), a w 1437 dostawiono minaret z balkonem na stalaktytowych wspornikach. Pierwotny budynek meczetu nie przetrwał a nowy budynek, który do dziś istnieje, zbudowano w 1899 z funduszy bogatego mieszczanina bakijskiego Hacı Şeyxəli Dadaşova. W czasach ZSRR, miał zmienne koleje losu. Wpierw w 1937 został zamknięty przez władze komunistyczne, później urządzono w nim magazyn, a od 1968 mieściło się tu muzeum dywanów. Po odzyskaniu niepodległości przez Azerbejdżan w 1991, obiekt ponownie zaczął pełnić funkcje religijne. Decyzją rządu z 2 sierpnia 2001, Meczet Piątkowy został dodany do listy zabytków historii i kultury chronionych przez państwo

Bakı - Baku

Haji Bani Bath Complex

Kompleks kąpielowy Haji Bani (łaźnia Haji Gayib), wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO

Bakı - Baku

Philharmonic Fountain

Bakı - Baku

Bakı - Baku

Bakı Şəhər Halqası - uliczny tor wyścigowy F1 w Baku

Tor wyścigowy w Azerbejdżanie. Obiekt znajduje się w Baku. Został zaprojektowany przez Hermanna Tilke. Od 2017 na torze w Baku odbywa się Grand Prix Azerbejdżanu. Rekord okrążenia został ustanowiony przez Sebastiana Vettela podczas kwalifikacji Grand Prix Azerbejdżanu w 2018 roku. Wynosi on 1:41.948. Długość toru wynosi 6,006 km.

Zwycięzcy Grand Prix Azerbejdżanu na torze Bakı Şəhər Halqası

2017 Daniel Ricciardo Austria Red Bull Racing-TAG Heuer

2018 Lewis Hamilton Niemcy Mercedes

2019 Valtteri Bottas Finlandia Mercedes-AMG Petronas Motorsport

Bakı - Baku

Bakı Şəhər Halqası - uliczny tor wyścigowy F1 w Baku

Bakı - Baku

Bakı Şəhər Halqası

Bakı - Baku

Bakı Şəhər Halqası

Lewis Carl Davidson Hamilton - Valtteri Bottas - Sebastian Vettel

Kimi Räikkönen

Carlos Sainz Jr.

Lewis Carl Davidson Hamilton

Robert Kubica

zdjęcia pochodzą z wystawy poświęconej historii F1 Grand Prix Azerbejdżanu 2016 - 2019

Yanar Dag - Płonąca Góra

W XIII wieku, kiedy Marco Polo odwiedził ówczesne perskie miasto Baku, wspomniał o licznych tajemniczych płomieniach, które można znaleźć w całym regionie w różnych miejscach Półwyspu Abşeron. Pożary te dały Azerbejdżanowi nazwę „Kraina Ognia”. Nawet pięć wieków po Marco Polo francuski pisarz Alexandre Dumas był świadkiem naturalnych płomieni w tajemniczej świątyni ognia . Można łatwo zrozumieć, jak te naturalne płomienie musiały zadziwić i przerazić ludzi w historii, i nie dziwi fakt, że naturalne pożary Azerbejdżanu są uważane za odgrywające kluczową rolę w tworzeniu zaratusztrianizmu - mistycznej wiary, skupione wokół ceremonialnych kultów ognia, które pojawiły się w regionie około 2000 lat temu. Naturalne płomienie Azerbejdżanu można przypisać ogromnym rezerwom gazu. Po rozpoczęciu eksploatacji tych rezerw większość pożarów naturalnych wypaliła się z powodu obniżenia ciśnienia podziemnego. Z naturalnych pożarów, które płoną dziś w Azerbejdżanie, Yanar Dağ jest prawdopodobnie najbardziej imponujący

Yanar Dag - Płonąca Góra

Pola naftowe wokół Baku

O Baku można powiedzieć niejedno. Że jest bramą Orientu, miastem czterech żywiołów, że łatwo się w nim zgubić i... zakochać. Wreszcie - że jest po prostu piękne. To wszystko prawda, ale nie wolno zapominać o jednym - Baku to ropa. I choć ropa istniałaby równie dobrze bez Baku, to Baku bez niej już nie

Suraxanı

Flaga Azerbejdżanu jest prostokątna, podzielonym na trzy poziome pasy: niebieski, czerwony i zielony. Kolor niebieski symbolizuje ludy tureckie, kolor czerwony - wpływy kultury europejskiej, natomiast kolor zielony jest kolorem islamu. Całość odnosi się do motta Azerbejdżanu, jakim jest „Turkizacja, islamizacja, europeizacja”. Pośrodku pasa czerwonego widnieje biały półksiężyc, zapożyczony z flagi tureckiej, głównego sojusznika Azerów i symbolizujący główną religię kraju (islam) oraz ośmioramienna gwiazda, będąca symbolem ośmiu głównych grup ludów tureckich (Azerów, Turków Osmańskich, Czagatajów, Połowców, Seldżuków, Tatarów i Turkmenów)

Suraxanı

Atəşgah - Ateszgah - Świątynia Ognia - miejsce kultu hinduistów i zoroastrian

Suraxanı

Atəşgah - Ateszgah - Świątynia Ognia - miejsce kultu hinduistów i zoroastrian

Ogień jest święty.
Ogień oczyszcza i niszczy.
Symbolizuje duchową przemianę wierzącego

Chyba właśnie dlatego Półwysep Apszeroński z jego pokładami gazu wyciekającymi z ziemskich szczelin, od czasu do czasu zamieniającymi się w spontanicznie buchające płomienie ognia, stanowił legendarną ziemię obiecaną dla wszelkich czcicieli tego gorącego żywiołu. Szczególnie teren ten upodobali sobie Zaratustrianie z niedalekiej Persji i Hindusi z dalekich Indii. Do tej ziemi świętej przybywały więc karawany kupców i pielgrzymki wyznawców, chcących na własne oczy zobaczyć ten fenomen - wiecznie płonący ogień po środku równiny. Położenie na trasie Szlaku Jedwabnego tylko pomagało legendzie tego miejsca się rozprzestrzeniać po świecie. Nie wiadomo kiedy po raz pierwszy stanęła tu świątynia czcicieli ognia ('Atashgah' czyli 'dom ognia'), ani z którą religią dokładnie była związana. Wiadomo za to, że przebudowano ją w w XVI w. z funduszy wyznawców z Indii, toteż można znaleźć tu mocne nawiązania na hinduskiej odmiany kultu ognia. Oprócz samej świątyni były tu miejsca odpoczynku dla przybywających na krótko kupców, których hojne datki długo pozwalały świątyni utrzymywać świetność, jak i cele mnichów-ascetów. Wszystkie pomieszczenia były wyposażone w... gazowy ogienek, który je ogrzewał i oświetlał! Ci drudzy, mnisi, malowali swoje dłonie henną, czcili czerwone krowy i ćwiczyli jogę na długo zastygając w najprzedziwniejszych pozycjach. Nic dziwnego, że to miejsce miało magiczną i niezwykłą aurę. Jednak każda historia ma swój koniec, skończyć się więc musiał i czas świetności świątyni w Suraxani. Niemały udział w tym miała ludzka pazerność i chciwość. Gdy bowiem odkryto jak wielką wartość ma gaz i ropa na świecie, cały półwysep pokrył się szybami naftowymi i gazowymi. Przedziwny ten krajobraz - pusta równina i metaliczne szyby - ciągnął się kilometrami, zaczynając się tuż za świątynnymi murami. Cenny surowiec wydobywano łapczywie, na potęgę, za nic mając ostrzeżenia archeologów o niszczeniu bezcennych, ukrytych w ziemi świadectw żyjących tutaj prastarych kultur. Nie trzeba było więc długo czekać, aby doszczętnie wyeksploatowano tutejsze złoża gazu. W drugiej połowie XIX w. ogień w Suraxani zgasł. Do upadku świątyni przyczynił się też fakt, że i stary Szlak Jedwabny zaczął tracić na znaczeniu, handel z Indiami coraz mniej się opłacał, a więc i Atashgah stracił swoich najhojniejszych patronów. Był jeszcze moment, że jego iskierka zabłysła, nim zgasła doszczętnie - w roku 1888 okolice te odwiedził władający wtedy Imperium Rosyjskim car Aleksander III. Władcy wszechmogącemu nie można było powiedzieć, że ogień tak po prostu zgasł, naprędce więc doprowadzono do świątyni gaz rurami z Baku. Ale potem już naprawdę nastała ciemność - w Suraxani przestano czcić ogień. Dziś miejsce to odzyskało blask dzięki wpisaniu na listę krajowych zabytków. Pieczołowicie odkopano nieliczne już świadectwa prastarych wierzeń (naturalnie zachowały się tylko te leżące w granicach świątynnych murów - wszystko co poza nimi zaginęło przy kopaniu szybów naftowych), odnowiono mnisie cele, rozwieszono w nich arcyciekawe plansze z historią tego miejsca, rozpalono ogień z powrotem

Suraxanı

Atəşgah - Ateszgah - Świątynia Ognia - miejsce kultu hinduistów i zoroastrian

Suraxanı

Atəşgah - Ateszgah - Świątynia Ognia - miejsce kultu hinduistów i zoroastrian

Mərdəkan

Mardakan to jedna z najstarszych wiosek na półwyspie Absheron. Nazwa pochodzi od plemienia zwanego Mardami ( waleczni), którzy mieszkali w okolicy w I wieku naszej ery. W pobliżu wioski odkryto kilka śladów starożytnych osad. Niektóre skały w okolicy mają obrazy typowe dla epoki brązu

Mərdəkan

Mərdəkan Qalası - Czworoboczny zamek w Mardakan

Zamek został zbudowany w połowie XII wieku przez Achsitana I, syna Manuchihr III . Wzniesiono go po zwycięstwie Akhsitan I. Zamek służył jako schronienie i punkt obserwacyjny feudałów. Aby dostać się do zamku, niestety należy odszukać Walida, jedynego opiekuna i przewodnika, a zarazem miejscowego filozofa doskonale znającego historię tego miejsca

Mərdəkan

Mərdəkan Qalası - Czworoboczny zamek w Mardakan

Mərdəkan Qalası - Czworoboczny zamek w Mardakan

Mərdəkan

Mərdəkan

Starszy Pan to Walid, jedyny opiekun i przewodnik, doskonale znający historię zamku

Mərdəkan

Mərdəkan qalası - Czworoboczny zamek w Mardakan

Çimərlik

Çimərlik

Qedim Qebele Restaurant

Çimərlik

Golden Beach

Çimərlik

Çimərlik

Xəzər Dənizi - Morze Kaspijskie

Bezodpływowe słone jezioro reliktowe w Azji i w części północnej w Europie. Jest największym jeziorem świata z powierzchnią wynoszącą ok. 370 tys. km² (zmieniającą się wskutek wahań poziomu wody, w 1930 roku wynosiła ona 442 tys. km²). Maksymalna głębokość to 1025 m. Zasolenie od słodkowodnej części północnej do 10–12‰ w części środkowej i południowej i do bardzo dużego, sięgającego nawet 300‰ w zamkniętej zatoce Kara-Bogaz-Goł. Czas wymiany wód wynosi 250 lat. W starożytności nosiło różne nazwy: Ocean Hyrkański, Morze Azarskie i Morze Kwalijskie

Çimərlik

Şüvəlan

Mir Mövsüm Ağa Mәscidi

Şüvəlan

Mir Mövsüm Ağa Mәscidi

Mauzoleum Mir Movsum Aga Ziyartgahi

Mir-Movsum-aga urodził się w 1883 r. W rodzinie seid Mir-Talib-agi. Rodzina Movsumov przeniosła się pod koniec XIX wieku do Icheri Sheher. Wielu ludzi twierdziło, że Mir-Movsum urodził się bez kości (skąd przydomek „Et-aga”. był osobą upośledzoną fizycznie. Wierzono, że ma nadprzyrodzone moce. Obdarzony po dziś dzień wielkim szacunkiem. Sanktuarium oraz mauzoleum, gdzie spoczywa Mir-Movsum-aga stało się miejscem pielgrzymek i religijnego kultu. Jest przekonanie wśród miejscowej ludności, iż jego duch ma zdolność uleczania chorych

Mir Mövsüm Ağa Mәscidi

Mir Mövsüm Ağa Mәscidi

Bakı - Baku

Bakı - Baku

Kaukazkie Smaki - Pide

Kaukazkie Smaki - Pide z jajkiem, serem sulguni i tureckim serem kaşar

Dolma - Gołąbki w liściach winogron

Gürzə - pierogi nadziewane mięsem baranim lub jagnięcym

Bakı - Baku

Fəvvarələr Meydanı - Plac Fontann

Plac jest miejscem spotkań publicznych, zwłaszcza po godzinach pracy i podczas weekendu. Jest atrakcyjnym miejscem turystycznym z wieloma butikami, restauracjami, sklepami, hotelami i pasażami. Zaczyna się od ulicy Istiglaliyyat i murów Icheri Sheher i ciągnie się przez ulicę Nizami , zwaną również w kulturze popularnej ulicą Torgovaya biegnącą równolegle do Bulwaru Baku . Plac fontann to miejsce, w którym władze miasta organizują wiele publicznych festiwali, pokazów i uroczystości

Bakı - Baku

Fəvvarələr Meydanı - Plac Fontann

Bakı - Baku

Nizami Küçəsi

Nizami Street jest jedną z najdroższych ulic na świecie. Jej całkowita długość wynosi 3538 m. Segment wolny od ruchu drogowego, który zaczyna się na placu Fountains i kończy na ulicy Rashid Behbudov , jest powszechnie znany jako Torgovaya („ulica handlowa” w języku rosyjskim). Skupia się tutaj wiele markowych sklepów oraz ambasady Niemiec, Norwegii, Holandii i Austrii, a także delegaturę Unii Europejskiej w Azerbejdżanie

Bakı - Baku

Nizami Küçəsi

Bakı - Baku

Yasıl Bazar

Jesiotr

Bakı - Baku

Bakı - Baku

Bakı Şəhər Halqası - uliczny tor wyścigowy F1 w Baku

Bakı - Baku

Plac Sahil Bağı

Bakı - Baku

Centrum Handlowe - Park Bulvar Mall

Bakı - Baku

Centrum Handlowe - Park Bulvar Mall

Bakı - Baku

Hotel Hilton Baku

Bakı - Baku

Bakı - Baku

Symbol Londynu przeniesiony do Baku. Londynskie taksówki w których od pierwszego wejrzenia zakochała się żona prezydenta Azerbejdżanu, Ilhama Alijewa

Bakı - Baku

Nadmorski Bulwar liczący kilka kilometrów

Bakı - Baku

Bakı - Baku

Ogniste Wieże

Bakı - Baku

Nowo powstające drapacze chmór tuż przy brzegu Kaspijskoje morie. Azerbaijan Tower powstanie na sztucznych wyspach Khazar Islands, na południe od stolicy Azerbejdżanu - Baku. Projekt obiektu, który docelowo ma mierzyć 1029 m., został stworzony przez pracownię Avesta. Koszt budowy to ok. 2 miliardy dolarów (ok. 8 mld złotych)

Bakı - Baku

Nadmorski Bulwar

Bakı - Baku

Bakı - Baku

Baku By Night

Bakı - Baku

Baku By Night

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Iczeri-Szeher - Miasto Wewnętrzne

Wspaniale zachowane i wciąż odrestaurowywane Stare Miasto Iczeri-Szeher w Baku nie jest zbyt rozległe. Stanowi serce i duszę Baku, a liczne trzęsienia ziemi mu nie zaszkodziły. Do położonego na wzgórzu ścisłego centrum Baku prowadzi niejedna brama miejska. Tworzące istny labirynt, wąskie, kręte uliczki z licznymi zabytkami i niewielkimi placami szczególnie zachęcają do spacerów po stolicy Azerbejdżanu po zmroku, gdy są uroczo oświetlone. Co ciekawe, mury obronne Wewnętrznego Miasta otacza z zewnątrz park, pełen fontann z tryskającą wodą. Małą twierdzę obronną w Baku zaczęto rozbudowywać w IX wieku. Główne prace budowlane wykonano pomiędzy XI a XVI wiekiem z widocznym wpływem kultur perskiej, żydowskiej, tureckiej, ormiańskiej oraz rosyjskiej. Całe Stare Miasto Iczeri-Szeher znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Na terenie Wewnętrznego Miasta jest aż 25 wieżyczek, 5 bram, wiele łaźni miejskich, a obecnie funkcjonują tam chociażby ambasady, sklepiki ze starociami czy warsztaty tkackie, wytwarzające dywany. Obowiązkowe miejsca do zwiedzenia na średniowiecznym Starym Mieście Iczeri-Szeher to: Baszta Dziewicza, prawdopodobnie z XII wieku, kamienna, położona przy ruinach tureckich łaźni, z tarasem widokowym z widokiem na całe Icheri Sheher, pobliskie wzgórza i Morze Kaspijskie oraz multimedialnym muzeum. Złamana Wieża – Meczet Muhammada, wzniesiony w miejscu niegdysiejszej Świątyni Ognia. Pałac Szachów Szyrwanu, piętnastowieczny, dwupiętrowy budynek, ma dwa dziedzińce i kaplice, mieści się niedaleko efektownego minaretu Siniq Qala z XI wieku. Meczet Piątkowy, stojący nieco ukośnie w porównaniu z resztą zabudowań

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Iczeri-Szeher

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Iczeri-Szeher

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Iczeri-Szeher

Bakı - Baku

Makieta İçəri Şəhər tuż obok Baszty Dziewiczej

Bakı - Baku

Qız Qalası - Baszta Dziewicza

Bakı - Baku

Qız Qalası - Baszta Dziewicza

Zabytkowa baszta jest jednym z symboli miasta. W roku 2000 obiekt (wraz ze Starym Miastem i pałacem szachów Szyrwanu) został umieszczony na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wieżę zbudowano w XII wieku na znacznie starszych fundamentach, sięgających 15 m w głąb ziemi. Dawniej stała na samym brzegu, jednak wskutek obniżania się poziomu Morza Kaspijskiego linia brzegowa znacznie się cofnęła. Istnieją różne opinie dotyczące przeznaczenia, jak i okresu, w którym zbudowano pierwszą budowlę w tym miejscu. Niektórzy z naukowców przypuszczają, że wieża została zbudowana w dwóch różnych okresach. Zgodnie z tym przypuszczeniem dolna część wieży ze ścianami do 12 metrów jest starsza i pochodzi z VIII-VII wieku p.n.e. Górna część otoczona prążkowanym kamieniem powstała później. Według jednej z wersji dotyczącej przeznaczenia wieży powstała ona w IV-VI wieku jako element świątyni zoroastriańskiej. Inni twierdzą, że istniało tu obserwatorium astronomiczne, a tezę tę ma potwierdzać wysunięta na wschód wąska przybudówka nadająca wieży niepowtarzalny charakter. Prace archeologiczne sprzed kilkudziesięciu lat wykazały, że fundamenty były wzmocnione przez 14-metrowej długości drewniane dźwigary, które chroniły budowlę przed trzęsieniami ziemi. Z nazwą zabytku wiąże się wiele legend. Jedna z nich mówi, że wieża została zbudowana przez szacha dla swojej ukochanej. Kiedy jednak wybranka dowiedziała się, że jest córką tegoż szacha, rzuciła się z wieży do morza. Istnieje wersja, że wieża była pierwotnie nazywana „Ghuz Qala” i stanowiła świątynię boga ognia, który jest czczony przez turkijskie plemiona. W ciągu wieków ludzie tworzyli różne legendy i historie o wspaniałości i odległej przeszłości tego starożytnego obiektu. Możliwe, że nazwa Wieża „Ghuz” zmieniła w tych legendach i przyjęła formę Wieży „Qız” W najwyższej części baszty znaleziono inskrypcje w piśmie kufickim z XII wieku, w której jako architekt przebudowy baszty widnieje niejaki Kubej Masud ibn Da'ud. Między innymi dzięki nim wiadomo, iż budowla w obecnym kształcie powstała w tym wieku i służyła jako główny element obronny miasta, bowiem w języku azerskim słowo Qız („dziewicza”) oznacza również „niedostępna”, co miało związek z charakterem obronnym budowli. W wieży mogło schronić się 200 ludzi, wewnątrz była spiżarnia i głęboka studnia. W 1858 wieżę przekształcono w latarnię morską dla statków wchodzących do bakijskiego portu

Wykuta w skale studnia o głębokości 21 m. Sięgając warstwy gruntu zasobnej w słodką i czystą wodę (mimo bliskości morza) studnia zwiększała walory obronne baszty. Przypuszcza się, że z dna studni Baszty Dziewiczej istnieje tajemne przejście podziemne prowadzące do Pałacu Szachów Szyrwanu

Bakı - Baku

Bakı Şəhər Halqası - uliczny tor wyścigowy F1 w Baku

Bakı - Baku

Bakı Şəhər Halqası - uliczny tor wyścigowy F1 w Baku

Hotel Nord West Baku

Hotel Nord West Baku - stacja metra Qara Qarayev

Maraza - Gobustan

Maraza - Gobustan

Diri Baba Məqbərəsi - Mauzoleum Diri Baba

Wiele legend i wydarzeń mistycznych jest związanych z tym zabytkiem. Dlatego mauzoleum przyciąga mnóstwo pielgrzymów i ciekawskich od XVII wieku. Przez długi czas lokalni mieszkańcy wierzyli w legendę, że święta osoba zwana Diri Baba została tu pochowana i pozostała niezniszczalna. Specyfiką konstrukcji mauzoleum jest fakt, że architekt umieścił ją w klifie. Mauzoleum zachwyca surowością architektury, czystością linii, jasną i gładką powierzchnią ścian na tle szorstkiego i ciemnego urwiska. Wyróżnia się wspaniałością i okazałością

Maraza - Gobustan

Diri Baba Məqbərəsi - Mauzoleum Diri Baba

Maraza - Gobustan

Maraza - Gobustan

Şamaxı

Meczet Shamakhi Juma

Şamaxı

Meczet Shamakhi Juma

Najstarszy meczet na terytorium Republiki Azerbejdżanu, zbudowany w 743-744. Najstarszy zaś na Południowym Kaukazie po meczecie Darbend Juma (zbudowanym w 734 r.). Meczet został zarejestrowany przez Ministerstwo Kultury i Turystyki Republiki Azerbejdżanu jako zabytek historyczny i kulturalny kraju. Meczet Shamakhi Juma zniszczony podczas trzęsienia ziemi Szamakhi w 1856 i 1902 roku. został odrestaurowany zgodnie z rozkazem prezydenta Azerbejdżanu Ilhama Alijewa w latach 2010-2013

Şamaxı

Meczet Shamakhi Juma

Şamaxı

Meczet Shamakhi Juma

w drodze do Lahic

Namazgah

Lahic

Miejscowość w północnym Azerbejdżanie, w rejonie İsmayıllı, położona w dolinie rzeki roztokowej Girdiman w południowej części Wielkiego Kaukazu. Liczy 1800 mieszkańców. Miejscowość słynie z rzemieślniczych wyrobów metalurgicznych z miedzi - w tutejszych pracowniach wytwarza się miedziane naczynia i ozdoby. Częściowo zachowała się tu też tradycyjna architektura. Tutejsza ludność posługuje się językiem tackim, zbliżonym do języka perskiego. Zgodnie z miejscowym podaniem przodkowie mieszkańców Lahıc przybyli do Azerbejdżanu z okolic irańskiego miasta Lahidżan

Lahic

Kaukazkie Smaki - Piti

Piti to danie kuchni Kaukazu, sąsiednich narodów i Azji Środkowej, przygotowywana w piekarniku w pojedynczych zastawkach. Szekijskie Piti to połączenie baraniny warzyw i ciecierzycy z dodatkiem wody szafranowej. Aby dodać wyrazistości smaku i koloru, całość pokryta jest bryłą tłuszczu. Piti podawana jest zwykle z dodatkowym talerzem do „demontażu” mięsa i części płynnej z warzywami, lub świeżo wypiekanym chlebem, którą można jeść osobno jako pierwszy posiłek i drugi posiłek, mięsny na który składa się mięso baranie i ciecierzycą. Piti jest szczególnie popularna w Azerbejdżanie, Iranie (gdzie nazywa się go abgoosht lub dizi )

Kaukazkie Smaki - Piti

Şəki - Szeki

Руслан Гаджи - właściciel hostelu ASTERYA w Şəki

Şəki - Szeki

Hostel ASTERYA

Şəki - Szeki

Hostel ASTERYA

Şəki - Szeki

Руслан Гаджи - właściciel hostelu ASTERYA w Şəki

Şəki - Szeki

Şəki - Szeki

Kaukazkie Smaki - Piti

Şəki - Szeki

Şəki - Szeki

Nazwa Şəki wywodzona jest od ludu Saków, zwanego także Scytami ałtajskimi - koczowniczego plemienia, które prawdopodobnie przybyło w te strony w VII wieku p.n.e. i zamieszkiwało te okolice przez kilkaset lat. Przedstawiciele tego plemienia w I wieku p.n.e. walczyli przeciw Rzymianom i niedaleko od miasta pokonali Pompejusza. Już wcześniej miasto było jednym z ośrodków Albanii Kaukaskiej i jej centrum religijnym. Wówczas miasto rozciągało się wyżej w górach, w miejscu gdzie obecnie znajduje się wieś Kiş. W V wieku rejon miasta Şəki wszedł w skład perskiego państwa Sasanidów. W 722 miasto zostało zniszczone przez potoki błotne, które zeszły z gór. W wyniku tego odbudowano miasto kilka kilometrów niżej na południe. Miasto rozwijało się dzięki temu, iż znajdowało się na trasie jedwabnego szlaku łączącego Zachód z Bliskim i Dalekim Wschodem. Na bazarach odbywał się ożywiony handel zbożem, wyrobami garncarskimi i jubilerskimi, miedzianymi naczyniami zdobionymi tzw. „czekanką” oraz przede wszystkim jedwabiem. To dzięki temu produktowi miasto zyskało sławę. Stąd kupcy z Europy, Azji i Bliskiego Wschodu wywozili tutejszy haftowany złotem jedwab. W XV-XVII w. ziemie terenu Şəki przechodziły na zmianę z rąk perskich w tureckie. Pod panowaniem chana Hadżiego Czalabiego (1743-1755) chanat szekijski stał się pierwszym niezależnym chanatem na terenie dzisiejszego Azerbejdżanu. W 1772 miasto nawiedziła potężna powódź, w wyniku której mieszkańcy Şəki musieli się przenieść na nieco wyższe tereny, czyli do obecnej lokalizacji. Od XVIII wieku w mieście działało aż 5 karawanserajów (isfahański, tebriski, lezgiński, ormiański i nowy) jednak do dziś przetrwały tylko dwa (obecnie zwane górny i dolny). W roku 1805 rozpoczęła się rosyjska okupacja Şəki. Po śmierci ostatniego chana w 1819, chanat został zlikwidowany, a jego tereny włączone w skład Imperium Rosyjskiego. Rosjanie nadali miastu nową nazwę Nucha, która funkcjonowała w latach 1840-1968. W połowie XIX wieku w mieście przebywał młody Lew Tołstoj w trakcie swojej służby wojskowej, co zaowocowało w późniejszym czasie napisaniem utworu „Jeniec kaukaski”. W 1920 Azerbejdżan zajęła Armia Czerwona i miasto tak jak reszta kraju weszły w skład Azerbejdżańskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej

Şəki - Szeki

Karawanseraj Górny z XVIII w.

Miejsce postoju karawany z pomieszczeniami dla podróżnych, niszami chroniącymi przed słońcem, magazynem dla przechowania towarów, często o charakterze obronnym, budowany w krajach arabskich, Persji i Azji Środkowej. Budowane były wzdłuż szlaków komunikacyjnych (handlowo-podróżniczych) w Azji Zachodniej oraz Środkowej w odstępach odpowiadających długości drogi, jaką można było przebyć w jednym dniu podróży. Znane są od starożytności, a szczególnie rozpowszechnione były od IX do XIV wieku

Şəki - Szeki

Karawanseraj Górny z XVIII w.

Şəki - Szeki

Şəki - Szeki

Okrągła Świątynia z V-VI w. (obecnie Muzeum Rzemiosła Artystycznego)

Şəki - Szeki

Şəki Xanlarının Sarayı - Pałac Chanów Szekijskich

Şəki - Szeki

Şəki Xanlarının Sarayı - Pałac Chanów Szekijskich

Pałac Chanów Szekijskich był letnią rezydencją władców chanatu szekijskiego. Obecnie jest zaliczany do najcenniejszych zabytków w kraju. 24 października 2001 obiekt został umieszczony na azerskiej liście oczekujących na nominację do wpisania na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Pałac zbudowano po dużej powodzi z końca XVIII wieku, po której centrum miasta przeniesiono na wyższe tereny. Przeniesiono wówczas tutaj stolicę chanatu. Budowa pałacu, zlecona przez Muhammad Hasan Chana, trwała od 1789 do 1797, a pracami kierował prawdopodobnie architekt zwany Abbasgułu. Pałac zbudowano techniką bez użycia gwoździ. Ze względu na występujące w tym rejonie trzęsienia ziemi w trakcie budowy zastosowano specjalne metody antysejsmiczne, dzięki czemu pałac bez żadnego uszczerbku przetrwał do dziś. Wzniesiono także kilkadziesiąt innych budynków, m.in. pałac zimowy, rezydencje członków rodziny panującej, a także pomieszczenia dla służby, jednak żadne z tych budowli nie przetrwały do dzisiaj. Pałac restaurowano w latach 1952-1967, a pracami kierował architekt Niyazi Rzayev. Obiekt był rekonstruowany w latach 2002-2004 w ramach Projektu Wspierania Dziedzictwa Kulturowego Azerbejdżanu (1999-2010) z funduszy Banku Światowego

Şəki - Szeki

Şəki Xanlarının Sarayı - Pałac Chanów Szekijskich

Şəki - Szeki

Şəki Xanlarının Sarayı - Pałac Chanów Szekijskich

Kiş

Według Movsesa Kaghankatvatsiego w I wieku naszej ery św. Elishe , uczeń Tadeusza z Edessy , przybył do miejsca zwanego Gis, gdzie zbudował kościół i odmówił liturgię. Kościół stał się „centrum duchowym i miejscem oświecenia ludzi Wschodu”. W drodze z Gis St. Elishe został zabity przez nieznanych ludzi w pobliżu pogańskiego ołtarza w małej dolinie Zerguni. Według eparchii baku rosyjskiego Kościoła prawosławnego lokalizacja Gis wspomniana przez Movses Kaghankatvatsi jest identyfikowana z dzisiejszym Kish, położonym na lewym brzegu rzeki Kura, w dzielnicy Shaki w Azerbejdżanie. Kościół w Kish był pierwszym kościołem zbudowanym w na Kaukazie. Jednak według ormiańskiego komentatora Karapetiana, położenie geograficzne Kish nie wydaje się odpowiadać położeniu opisanemu przez Kaghankatvatsiego. Według historiografii gruzińskiej, w X wieku ludność Kish przekształciła się w gruziński kościół prawosławny. Znany wówczas jako część kościoła Sourb Asvatzatzin, Kish zamienił się w rezydencję biskupa gruzińskiego, funkcjonującą do XVII wieku. Ludność Kish przeszła na islam w 1720 roku; jednak kiedy Rosja później przejęła ten region, niektórzy wieśniacy powrócili do wiary chrześcijańskiej. W 1836 r. Albański kościół wraz ze wszystkimi aktywnymi kościołami w tym regionie, które nie były Gruzinami lub Rosjanami, został włączony do Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego, a Kościół w Kish został odnowiony w latach 60. XIX wieku i stał się miejscem pielgrzymek z powodu wiary, że wiązało się to ze świętym Elishe (Jegishe)

Kiş

Kiş Alban

Kiş

Grób należący do kaukaskich Albańczyków znalezionych w Kish

Kiş

Kiş

Kiş Alban

By Şəki

Quba

Parę godzin jazdy od Quby, miasta w północnym Azerbejdżanie, jazdy przez malownicze wąwozy niebezpieczne urwiska i wezbrane rzeki, na wysokości około 2300 m n.p.m. leży unikalny auł, nieznany do niedawna nawet większości Azerów: Hinalug (azer. Xinaliq). Jest to najwyżej położona wieś w Azerbejdżanie

Xinaliq - Hinalug

Cmentarz

Cmentarz

Xinaliq - Hinalug

Mieszkańcy aułu wierzą, że ich przodkowie wysiedli tutaj prosto z Arki Noego, która miała zatrzymać się na płaskim szczycie góry. Historycy widzą w tutejszym ludzie raczej potomków i spadkobierców starożytnej Albanii Kaukaskiej, królestwa istniejącego w starożytności na terenie dzisiejszego Azerbejdżanu i południowego Dagestanu. W 1972 roku powstała droga szutrowa łącząca auł z Qubą, a w 2006 roku prezydent Ilham Alijew wybudował do wsi asfaltową drogę, która po raz pierwszy w historii przybliżyła Hinulug do cywilizacji. Wcześniej było to jedno z najbardziej niedostępnych miejsc w regionie i do dziś we wsi żyją ludzie, którzy pamiętają kilkudniowe podróże do Quby na osłach, a i to – zaznaczmy wyraźnie – jedynie latem. Dziś, te 50 kilometrów najłatwiej pokonać radzieckim jeepem - uazem, który rusza, gdy zapełni się pasażerami na rynku w Qubie. Majestatyczny Hinalug leży na szczycie jakby ściętego wierzchołka góry, przypomina twierdzę, a są i tacy, którzy nazywają go kaukaskim Machu Picchu. Domy pobudowane są tarasowo, jeden na drugim, tak, że dach jednego domu stanowi nie duże podwórko domu powyżej. Ta konstrukcja przywodzi na myśl również pueblo amerykańskich Indiach z Arizony i Nowego Meksyku. Podobnie wyglądają cmentarze na skłonch gór pod wsią. Groby ustawiane są tarasowo. Szare budynki wsi stoją gęsto, a Hinalug jest labiryntem wąskich dróżek. Do końca czasów radzieckich mieszkało tu 2,5 tys. osób - mówi gospodarz. - Nie mogliśmy swobodnie się poruszać, bo władze radzieckie nie chciały, żebyśmy widzieli, jak żyją inni. Mieliśmy wierzyć, że nasze ciężkie życie na szczycie wysuszonej słońcem bądź ściętej lodem góry jest normą. Zaczęliśmy żyć w miarę normalnie, gdy upadał ZSRR

Xinaliq - Hinalug

Benzin A92 1,97 PLN
Dizel 1,32 PLN

Bakı - Baku

Flame Towers View Apartment

Bakı - Baku

Flame Towers View Apartment

Qobustan

Qobustan Museum

Qobustan

Qobustan Milli Parkı - Park Narodowy Qobustan

Park narodowy we wschodnim Azerbejdżanie, w pobliżu miejscowości Qobustan. Ochroną objęto tu między innymi skały z prehistorycznymi petroglifami. Teren kulturowy parku został w 2007 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO

Qobustan

Qobustan Milli Parkı - Park Narodowy Qobustan

Qobustan

Qobustan Milli Parkı - Park Narodowy Qobustan

Qobustan

Qobustan Milli Parkı - Park Narodowy Qobustan

Petroglify są obecnie chronione w ramach Narodowego Historyczno - Artystycznego Rezerwatu Qobustanu, zajmującego powierzchnię 537 hektarów. Jest to swoiste muzeum na wolnym powietrzu. Po raz pierwszy na ryty naskalne w Qobustanie natrafili w latach 30-tych XX wieku górnicy, pracujący w lokalnych kamieniołomach. Do tego czasu pozostawały bowiem praktycznie nieznane. W 1939 bardziej kompleksowe studia nad petroglifami podjął archeolog i etnograf Isaak Jafarzade. To właśnie on stworzył ich pierwszy inwentarz. W latach 1940-1965 zadokumentowano około 3,5 tys. indywidualnych motywów na 750 powierzchniach skalnych. Od tego czasu liczba znanych rytów wzrosła do ponad 6 tys. Wyniki badań Jafarzade zostały opublikowane w 1973 w książce zatytułowanej „Gobustan”. W 1966 krainie nadano oficjalnie status zabytku kultury i historii Azerbejdżanu. Oprócz petroglifów w Qobustanie znajdują się również inne pozostałości archeologiczne, jak zamieszkane niegdyś jaskinie, obozowiska, osady oraz liczne pochówki. Do tej pory prace wykopaliskowe objęły 20 obozowisk, dwie osady i 40 pochówków z epoki brązu

Qobustan

Qobustan Milli Parkı - Park Narodowy Qobustan

Qobustan

Qobustan Milli Parkı - Park Narodowy Qobustan

Qobustan

Fenomenów Natury - Wulkany Błotne Qobustanu

Azerbejdżan zajmuje pierwsze miejsce na świecie pod względem ilości wulkanów błotnych. Z istniejących na świecie 800 wulkanów błotnych 350 znajduje się na terytorium Azerbejdżanu. Co roku tysiące turystów odwiedza Azerbejdżan by podziwiać efektowne wybuchy wulkanów błotnych. Podczas wybuchu wulkanu błotnego dochodzi do erupcji gazu ziemnego, który podnosi się ku powierzchni ziemi. Zdaniem geologów z NASA, badających powierzchnię Marsa, wulkany błotne zlokalizowane w Azerbejdżanie, ze względu na swoją budowę przypominają powierzchnię czerwonej planety. Uważa się, że pierwsza erupcja wulkanu błotnego w Azerbejdżanie miała miejsce 25 mln. lat temu. W ciągu ostatnich 200 lat doszło do 200 dużych wybuchów wulkanów. 23 wulkany błotne zlokalizowane w kraju są chronione przez rząd i mają status parku narodowego. W konkursie “Siedem cudów natury” organizowanym przez szwajcarską fundację “New7Wonders” wulkany błotne Azerbejdżanu zajęły 5 miejsce. 15 września 2004 roku największy wulkan błotny Azerbejdżanu trafił do księgi rekordów Guinnesa

Qobustan

Fenomenów Natury - Wulkany Błotne Qobustanu

Qobustan

Qobustan

Bakı - Baku

Bibiheybət Məscidi - Meczet Bibi-Heybat

Meczet Bibi-Heybat to historyczny meczet w Baku w Azerbejdżanie. Istniejąca konstrukcja, zbudowana w latach 90. XX wieku, jest odtwarzaniem meczetu o tej samej nazwie, zbudowanego w XIII wieku przez Shirvanshah Farrukhzada II Ibn Ahsitan II, który został całkowicie zniszczony przez bolszewików w 1936 roku. Meczet Bibi-Heybat obejmuje grobowiec Ukeyma Khanum (potomka Mahometa ), a dziś jest duchowym centrum muzułmanów tego regionu i jednym z głównych zabytków architektury islamskiej w Azerbejdżanie

Bakı - Baku

Dolma Restaurant

Bakı - Baku

Qız Qalası - Baszta Dziewicza

Bakı - Baku

Nadmorski Bulwar

Bakı - Baku

Bakı - Baku

Caspian Waterfront

Bakı - Baku

Bakı By Night

Bakı - Baku

Ogniste Wieże

Bakı - Baku

Meczet Męczenników znany również jako Meczet Turecki

Bakı - Baku

Ogniste Wieże

Bakı - Baku

Muzeum Dywanów - unikalny budynek i ogromna kolekcja historii dywanów

Bakı - Baku

Muzeum Dywanów

Bakı - Baku

Muzeum Dywanów

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Pomnik Aliaga Vahida

Aliagha Vahid - poeta i honorowym artysta Azerbejdżańskiej SRR

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Pomnik Aliaga Vahida

Bakı - Baku

İçəri Şəhər

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Şirvanşahlar Sarayı - Pałac Szachów Szyrwanu

Pałac Szachów Szyrwanu - zabytkowy zespół pałacowy w Baku, jest jednym z symboli miasta. Znajduje się w zachodniej części Miasta Wewnętrznego i stanowi największą powierzchniowo jego część. W roku 2000 obiekt (wraz z Miastem Wewnętrznym i basztą Dziewiczą) został umieszczony na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Krótko po wpisie, w listopadzie 2000 doszło w Azerbejdżanie do trzęsienia ziemi, które uszkodziło obiekt. Zwracając uwagę na brak działań ze strony władz krajowych w celu odpowiedniego zachowania i ochrony tego obiektu jako dziedzictwa kulturowego, UNESCO w 2003 włączyło go na „Listę Dziedzictwa Zagrożonego”. Zastrzeżeniem był negatywny wpływ rozwoju miasta, braku polityki ochrony i wątpliwe działania konserwatorskie. Jednak gdy organy azerskie podjęły odpowiednie kroki i zapewniły odpowiedni poziom ochrony i zarządzania majątkiem, UNESCO w 2009 zdjęło obiekt z listy zagrożonych. Pałac w Baku zaczął wznosić w 1411 szach Ibrahim I, a prace kontynuował jego syn, szach Chalilulah I (1417–1462). Pałac, który usytuowano w najwyższej części ówczesnego miasta, był główną siedzibą władców Szyrwanu (dzisiejszego zachodniego Azerbejdżanu). W 1501 wojska perskiego szacha Isma'ila I z dynastii Safawidów podbiły Baku; zburzono wówczas budynek mieszkalny pałacu a do Tebrizu wywieziono bibliotekę i skarbiec pałacowy. W 1514 w bitwie na równinie Czałdyran szach Isma'il I poniósł klęskę w starciu z osmańskim sułtanem Selimem I. Efektem tego było zajęcie Tebrizu przez sułtana, a zagrabione wcześniej skarby z pałacu w Baku zostały przewiezione do Stambułu. Były wśród nich m.in. zbroje szachów Szyrwanu Kej-Gubada, Chalilullaha i Farrucha Jasara, które obecnie znajdują się w Muzeum Wojskowości w Stambule. Rozporządzeniem Rady Ministrów Azerbejdżańskiej SRR z 23 kwietnia 1957 kompleks pałacowy został uznany za rezerwat, a 3 stycznia 1964 utworzono w nim muzeum. Decyzją Ministra Kultury Republiki Azerbejdżanu z 8 lutego 1994 „Kompleks pałacowy szachów Szyrwanu” został określony jako najważniejsze muzeum w kraju. Znajduje się w nim 4600 obiektów archeologicznych, 2019 numizmatycznych, 4284 zdjęcia i 1562 rękopisy. Liczbę 15 mln odwiedzających muzeum osiągnęło w maju 2009, w przededniu rocznicy 45-lecia swej historii. Obiekt był rekonstruowany w latach 2001–2002 w ramach Projektu Wspierania Dziedzictwa Kulturowego Azerbejdżanu (1999–2010) z funduszy Banku Światowego

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Şirvanşahlar Sarayı - Pałac Szachów Szyrwanu

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Şirvanşahlar Sarayı - Portal Mauzoleum Szachów Szyrwanu

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Şirvanşahlar Sarayı - Portal Mauzoleum Szachów Szyrwanu

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Şirvanşahlar Sarayı - Pałac Szachów Szyrwanu

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Şirvanşahlar Sarayı - Pałac Szachów Szyrwanu

İçəri Şəhər - Şirvanşahlar Sarayı - Pałac Szachów Szyrwanu

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Şirvanşahlar Sarayı - wnętrze meczetu pałacowego

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Şirvanşahlar Sarayı - Pałac Szachów Szyrwanu

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Şirvanşahlar Sarayı - Mauzoleum Derwisza

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Şirvanşahlar Sarayı - Pałac Szachów Szyrwanu

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Şirvanşahlar Sarayı - łaźnie z XVII wieku

Łaźnie odkryto dopiero w 1939, gdyż były całkowicie przysypane ziemią, na powierzchni zaś rósł sad. Łaźnie składały się z 26 pomieszczeń i miały podłogi znacznie poniżej gruntu, co gwarantowało bardziej stabilną temperaturę wnętrz o każdej porze roku. Było to typowe rozwiązanie dla łaźni z Baku

Bakı - Baku

İçəri Şəhər - Şirvanşahlar Sarayı - łaźnie z XVII wieku

Bakı - Baku

İçəri Şəhər

Bakı - Baku

Bakı - Baku

Philharmonic Fountain

Bakı - Baku

Bakı - Baku

Təzəpir Məscidi - Meczet Taza Pir

Był największym meczetem w mieście do czasu otwarcia 26 grudnia 2014 meczetu Əliyeva

Bakı - Baku

Təzəpir Məscidi - Meczet Taza Pir

Bakı - Baku

Bakı - Baku

Sirvansah Musey Restaurant

Bakı - Baku

Sirvansah Musey Restaurant

Bakı - Baku

Sirvansah Musey Restaurant

Bakı - Baku

Sirvansah Musey Restaurant

Chociaż istnieje kilka bardzo dobrych restauracji w Baku oferujących kuchnię lokalną, restauracja Muzeum Shirvanshah jest jedyną w swym rodzaju. Niesamowity wystrój, miła atmosfera oraz zadowalająca kuchnia to tylko kilka powodów dla, których warto odwiedzić to miejsce. Po zakończonym posiłku menager oprowadza po salonach i opowiada historię lokalu, czasami barwną, czasami ponurą z mlotem i sierpem w tle

Bakı - Baku

Sirvansah Musey Restaurant

Bakı - Baku

Sirvansah Musey Restaurant

Bakı - Baku

Philharmonic Fountain

Bakı - Baku

Fəvvarələr Meydanı - Plac Fontann

Bakı - Baku

Nizami küçəsi

Bakı - Baku

Bakı - Baku

İçəri Şəhər By Night

Bakı - Baku

wyjazd na lotnisko - godź. 02:30

Port lotniczy im. Heydəra Əliyeva Hava Limanı

źródło:

*wikipedia.pl
*http://weszlo.com/2018/08/12/zachwycic-rozmachem-przyslonic-problemy-baku-miasto-pieknych-pozorow/
*http://podroze.gazeta.pl/podroze/1,114158,5831303,Naftowe_pejzaze_Baku.html
*https://turystyka.wp.pl/najwyzsze-budynki-na-swiecie-ktore-wkrotce-powstana-6043993070609537g/5
*https://podroze.onet.pl/ciekawe/hinalug-xinaliq-wioska-na-koncu-swiata/4g2yp59
*https://archeopasja.pl/2012/02/05/qobustan-ryty-naskalne-z-azerbejdzanu/

strona prywatna - kopiowanie i rozpowszechnianie materiałów zabronione

AZERBEJDŻAN 2019

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz