Madaba ● Mount Nebo ● Amman ● Wadi Rum ● Petra
kliknij w zdjęcie aby je powiększyć
Madaba
Madaba
Madaba
Historia
165 p.n.e. – miasto pod panowaniem Ammonitów
ok. 120 p.n.e. – kontrolę nad miastem przejął król Judei Jan Hirkan I;
106 p.n.e. – zdobyta przez Rzymian;
V wiek – ustanowienie biskupstwa i początek rozkwitu miasta. Do VI wieku w mieście zostało zbudowanych wiele kościołów zdobionych mozaikami;
VII wiek – podbicie miasta przez Arabów;
747 – w wyniku trzęsienia ziemi miasto zostało zniszczone i opuszczone;
koniec XIX wieku - w mieście osiedla się ok. 2000 osób
Madaba
Madaba
Prawosławna Bazylika Św. Jerzego
Wewnątrz kościoła znajdują się wiele ikon, m.in. przedstawiające św. Jerzego zabijającego smoka
Prawosławna Bazylika Św. Jerzego
Mapa mozaikowa z Madaby
Madaba
Mapa mozaikowa z Madaby
Madaba
"Mapa mozaikowa z Madaby" - mozaikowa mapa Palestyny i Dolnego Egiptu pochodząca z VI wieku na posadzce prawosławnej bazyliki św. Jerzego. Pierwotny rozmiar mapy jest szacowany na 6 metrów szerokości i 15 lub 16 lub nawet 25 metrów długości. Zachowany fragment mapy obejmuje obszar od Libanu na północy do delty Nilu na południu
Madaba
Madaba
Mount Nebo - Dżabal Nībū
Według lokalnej tradycji, potwierdzonej m.in. świadectwami starożytnych pątników, z góry Nebo biblijny Mojżesz miał zobaczyć Ziemię Obiecaną, do której nie było mu jednak dane wkroczyć razem z plemionami izraelskimi
Wężowy krzyż z brązu autorstwa włoskiego artysty Giovanniego Fantoniego. Jest on odwołaniem do dwóch wydarzeń biblijnych: wywyższenia przez Mojżesza węża miedzianego oraz wywyższenia na krzyżu Syna Człowieczego
oto ziemia obiecana
Zgodnie z granicami wyznaczonymi przez Boga a opisanymi w Ks. Liczb, ziemię obiecaną Izraelowi stanowił wąski pas terenu. Długość jej mierzona z północy na południe, wynosiła niecałe 500 kilometrów, a przeciętna szerokość około 60 kilometrów. Cały ten obszar Izraelici zdobyli dopiero za panowania Dawida i Salomona, którzy podporządkowali sobie wiele zamieszkujących go ludów
Kamienny głaz stanowiący fragment dawnych drzwi prowadzących do kościoła na Górze Nebo
Przy wejściu na teren franciszkańskiej posesji znajduje się głaz z napisem w językach arabskim i angielskim: Franciszkańska Kustodia Ziemi Świętej / Góra Nebo Siyagha / Memoriał Mojżesza / Chrześcijańskie Miejsce Święte
Kamienny pomnik upamiętniający milenijną pielgrzymkę Papieża Jana Pawła II do Izraela i Jordanii
Madaba
Amman
Amman
Hotel
Wadi Rum - dolina leżąca wśród granitowych i zbudowanych z piaskowca skał. Największa wadi w Jordanii
Wadi Rum
Wadi Rum
Wadi Rum
Wadi Rum
W okresie prehistorycznym była zamieszkiwana przez wiele różnych kultur, w tym nabatejską. Pozostawiły one po sobie ślad w postaci malunków naskalnych, petroglifów i świątyń. Obecnie żyją w niej grupy Beduinów. W 2011 roku obszar chroniony Wadi Rum został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO
Thomas Edward Lawrence (ur. 16 sierpnia 1888 w Tremadog w Walii, zm. 19 maja 1935 w Bovington Camp w Anglii) - brytyjski archeolog, podróżnik, wojskowy, pisarz i dyplomata. Był nieślubnym synem anglo-irlandzkiego szlachcica Thomasa Chapmana. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Oksfordzkim prowadził prace wykopaliskowe w Karkemiszu przerwane przez wybuch I wojny światowej. W jej trakcie służył jako oficer armii brytyjskiej na Bliskim Wschodzie, istotnie przyczyniając się do zwycięstwa arabskiej rewolty skierowanej przeciwko Imperium Osmańskiemu. W roli doradcy wojskowego przy sztabie księcia Fajsala wziął udział w kluczowych dla powstania starciach: zdobyciu Akaby i bitwie pod Megiddo, znacząco wpływając na ich przebieg. Jego powodzenia oraz sława, jaką cieszył się wśród miejscowej ludności zyskały mu przydomek Lawrence’a z Arabii
Petra - al-Batrā
Petra - starożytne miasto, leżące na terenach zamieszkanych od niepamiętnych czasów, zostało założone przez nomadów – nabatejskich Arabów w III w p.n.e., których handlowe imperium rozciągało się aż do Syrii. Położone na terenie dzisiejszej Jordanii pustynne miasto jest według wielu najbardziej urzekającym miejscem na Bliskim Wschodzie. Ze względu na lokalizację na szlaku karawan handlowych, między Morzem Martwym a Morzem Czerwonym, Petra była skrzyżowaniem, na którym mieszały się wpływy arabskie, egipskie, syryjskie i fenicyjskie. Usytuowana w górach poprzecinanych wąwozami i wąskimi przejściami, częściowo wykuta w skale, częściowo ze skał zbudowana, Petra jest tym miejscem, gdzie helleńska architektura spotkała się ze wschodnią tradycją na tle pustynnego krajobrazu. Petra była stolicą Królestwa Nabatejczyków od III w p.n.e. do I wieku n.e., kiedy została wchłonięta przez rzymskie imperium. Miasto stopniowo podupadało pod rządami Rzymian, a w IV wieku decydujący cios zadało mu katastrofalne w skutkach trzęsienie ziemi, które zniszczyło część budowli oraz uszkodziło unikalny system gospodarki wodnej, czyniący z miasta sztuczną oazę na środku pustyni. Miasto zostało na długie wieki zapomniane, Europejczycy odkryli je ponownie dopiero w 1812 roku. W 1985 roku Petra została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO i od tego czasu jej popularność wśród turystów znacznie wzrosła. Obecnie miasto odwiedza około 3000 osób dziennie. W 1989 roku nakręcono w Petrze film Indiana Jones i Ostatnia Krucjata, który również przyczynił się do popularności tego miejsca. Magia w Petrze zaczyna się już przed wejściem do miasta – prowadzi do niego długi na 1 kilometr, wąwóz, Siq, niesamowita formacja z piaskowca o fantastycznych kolorach. W niektórych miejscach można dostrzec resztki ceramicznych rur, używanych przez Rzymian do dostarczania wody. Jak tylko wąwóz się skończy, z ziemi wyrasta Skarbiec – najsłynniejszy budynek Petry. Jest to wykuta w skale, wysoka na 39 metrów i szeroka na 25 metrów dwupiętrowa budowla, pod którą znajduje się cmentarz. Legenda głosiła, że w jego pomieszczeniach schowane były skarby, ale prawdopodobnie budynek pełnił funkcję świątyni. Dalej idzie się również wąwozem, na którego ścianach wykuto w piaskowcu grobowce. Ulica prowadzi do rzymskiego Amfiteatru na 7000 miejsc, wykutego w skalnej ścianie tak, aby rozciągał się z niego widok na jak największą liczbę mauzoleów. Kilka z nich jest wbudowanych w ściany teatru. Za teatrem mieścił się budynek sądu, który w V wieku został przez Greków przerobiony na kościół. Jednym z najbardziej znanych budynków Petry jest klasztor z I wieku n.e., do którego trzeba się wspiąć po 800 schodach, co może zająć nawet godzinę
Djinn Blocks - Kamienne Grobowce
Obelisk Tomb
Grobowiec Obelisku i Bab As-Siq
Siq al-Barid
Zimny Kanion
Siq al-Barid
Zimny Kanion
Petra - al-Batrā
Siq al-Barid
Zimny Kanion
Siq al-Barid
Zimny Kanion
Petra - al-Batrā
Petra - al-Batrā
Petra - al-Batrā
Petra - al-Batrā
Petra - al-Batrā
Petra - al-Batrā
Siq al-Barid
Zimny Kanion
Siq al-Barid
Zimny Kanion
Chaznat al-Firaun
Chaznat al-Firaun
Wykuta w skale piętrowa budowla powstała w I-II w. n.e. Jest to sztandarowy i najsłynniejszy zabytek Petry
Stoimy przed najpiękniejszą budowlą Petry, Jordanii, a może i całego Bliskiego Wschodu: tzw. Skarbcem Faraona, w języku arabskim określanym jako Al-Chazne Firaun. Nie jest niczym dziwnym, że trudno obecnie kontemplować ten zabytek w samotności: właściwie przez cały dzień tłumy zachwyconych turystów podziwiają ten cud starożytnej architektury. W zależności od pory dnia skalna fasada Skarbca przybiera różne barwy: rankiem, w promieniach wschodzącego słońca, ma kolor żółtawy, z czasem przechodzący w pomarańczowy, około południa dominują odcienie beżu i jasnego brązu, a pod wieczór skała poprzez delikatnie różową staje się wyraziście czerwona. W 1911 r. niemiecki uczony Gustaw Dalman określił Skarbiec jako nieprawdopodobnie perfekcyjnie wykonaną fasadę najpiękniejszej antycznej budowli, jaka zachowała się na Bliskim Wschodzie po dzień dzisiejszy – i trzeba przyznać, że miał rację. Obecnie podróżując po świecie zobaczyć możemy wiele wspaniałych przykładów architektury starożytnej – od piramid Majów w Meksyku poprzez rzymskie Koloseum aż po świątynie Borobudur na Jawie –, ale rzadko który z nich łączy w sobie doskonałość artystyczną i perfekcję wykonania z tak niezwykłym i malowniczym położeniem. Rzadko który zabytek dotrwał też do naszych czasów w tak świetnej kondycji. Skarbiec Faraona, prócz dolnej części zniszczonej częściowo przez wezbrane wody płynące niegdyś Wadi Musa w porze deszczowej, ucierpiał jedynie na skutek działania ikonoklastów (bizantyjskich, arabskich, a może już nabatejskich), którzy starali się zatrzeć figuralne przedstawienia jego dekoracji. Architekt, który stworzył to dzieło i który prawdopodobnie wybrał dla niego taką właśnie lokalizację, niewątpliwie musiał być wielkim estetą, by nie powiedzieć geniuszem. Choć może to dopiero z naszej, dzisiejszej perspektywy Skarbiec Faraona wydaje się być tak wspaniałym i nierzeczywistym. Dla Nabatejczyków, przynajmniej na początku, mógł być zupełnie obcym elementem w ich miejskiej przestrzeni. Dopiero z czasem, gdy proces hellenizacji a potem romanizacji zmienił ich poczucie estetyki, mogli w pełni docenić jego walory artystyczne. Tak czy inaczej to właśnie dzięki tej budowli Petra trafiła nie tak dawno na nową listę siedmiu cudów świata starożytnego, wraz z takimi wspaniałymi zabytkami jak m. in. rzymskie Koloseum, inkaskie Machu Picchu czy Wielki Mur Chiński
Petra - al-Batrā
Petra - al-Batrā
Hotel
wikipedia.pl
http://www.architekcipodrozy.pl/petra-starozytne-miasto-wykute-w-skale/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz