VATYKAN

kliknij w zdjęcie aby je powiększyć
Castel Sant Angelo
Zamek Świętego Anioła
Zamek Anioła jest najbardziej charakterystyczną budowlą na nabrzeżach Tybru. Planując zwiedzanie Rzymu, trzeba koniecznie tu wstąpić. Warto! Dzisiejsza twierdza była w swej pierwotnej wersji monumentalnym mauzoleum – grobowcem cesarza Hadriana i jego następców. Wzniesiono go w latach 123-139 r. n.e. Podstawę mauzoleum tworzył kwadrat o boku długim na 89 metrów, na którym osadzono cylindryczną budowlę o średnicy 64 m. W średniowieczu grobowiec cesarski zamieniono w fortecę, która przez setki lat pozostawała najpotężniejszym punktem obronnym Rzymu. Ten kto posiadał klucze do zamku był faktycznym władcą miasta. W czasach renesansu, w dolnej części budowli mieściły się więzienia i pomieszczenia gospodarcze, a w górnej luksusowy apartament papieski oraz archiwum i skarbiec Państwa Kościelnego (do dziś można tam zobaczyć duży “papieski” kufer-sejf). Papież Juliusz II, który w zamku chętnie przebywał, zlecił urządzenie w górnej części budynku specjalnej loży błogosławieństw wychodzącej na rzekę i most. Od IX wieku Zamek Anioła jest połączony z Watykanem murem obronnym, mającym chronić bazylikę i całą dzielnicę Borgo Vaticano. W 1277 roku powstał w nim ukryty korytarz (passetto), który zapewniał papieżom możliwość ucieczki do fortecy. Skorzystał z niego Klemens VII w czasie słynnego “Sacco di Roma” w 1527 roku, kiedy to luterańskie oddziały katolickiego cesarza Karola V zdobyły Rzym.Zamek Anioła jest zwieńczony barokową figurą archanioła Michała – dowódcy wojska bożego i wykonawcy boskich wyroków – jest to nawiązanie do legendarnej wizji papieża Grzegorza I Wielkiego (590 – 604). Gdy zaraza pustoszyła miasto, papież podczas procesji pokutnej miał zobaczyć nad Mauzoleum Hadriana postać archanioła Michała, który na znak wysłuchania próśb i ustania gniewu Bożego schował swój miecz do pochwy. Po upadku Państw Kościelnego Zamek Anioła przeszedł w ręce jednoczącej się Italii i stracił swoje dawny militarne przeznaczenie
Rzymskokatolicka bazylika na Watykanie, zbudowana w latach 1506–1626, na miejscu starszej bazyliki wczesnochrześcijańskiej, fundacji cesarza Konstantyna Wielkiego. Jedna z czterech bazylik większych Rzymu oraz jedna z wielu bazylik papieskich (dawniej patriarchalnych). Sanktuarium, jedno z najważniejszych ośrodków pielgrzymkowych. Wedle tradycji bazylika stoi na miejscu pochówku św. Piotra, uznawanego przez katolików za pierwszego papieża – jego grób leży pod głównym ołtarzem. Świątynia jest nekropolią papieży, w tym świętych m.in. Leona I, Leona III, Grzegorza Wielkiego, Piusa X, Jana XXIII i Jana Pawła II. Czołowe dzieło architektury renesansu i baroku, z bardzo bogatym wystrojem wnętrza, gdzie znalazły się również zabytki pochodzące z dawnej konstantyńskiej bazyliki zbudowanej w tym miejscu (m.in. brązowa figura św. Piotra Arnolfa di Cambio). W okresie nowożytnym swoje dzieła sztuki wykonali tu Michał Anioł (Pieta Watykańska), Gianlorenzo Bernini (m.in. ołtarz Świętego Piotra z baldachimem, Cathedra Petri, nagrobki papieży Aleksandra VII i Urbana VIII, figura św. Longinusa), Alessandro Algardi, Antonio Canova, Bertel Thorvaldsen. Bazylika watykańska jest drugim co do wielkości kościołem na świecie (powierzchnia: 23 000 m²; większą świątynią jest tylko bazylika Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro o powierzchni: 30 000 m²) i jedno z najważniejszych świętych miejsc katolicyzmu. Usytuowana jest przy placu Świętego Piotra, do którego prowadzi z centrum Rzymu Via della Conciliazione
Plac Świętego Piotra
Oficjalna rezydencja papieża, która mieści się w Watykanie. Znany jest też pod nazwą Święty Pałac, Pałac Papieski oraz Pałac Watykański
Plac Świętego Piotra
Papa Francesco
Angelus Domini nuntiavit Mariae
Angelus Domini nuntiavit Mariae
Na fasadzie Bazyliki św. Piotra znajduje się loggia błogosławieństw - miejsce, z którego papież udziela błogosławieństwa całemu światu i miastu (Urbi et Orbi). Środkowy taras Bazyliki św. Piotra nazywany jest potocznie “balkonem Habemum Papam”, gdyż to właśnie z niego ogłaszane są wyniki konklawe i pojawia się na nim nowy następca Świętego Piotra
Fontana di Bernini i Fontana di Carlo Maderno to dwie prawie identyczne fontanny dekorujące plac Św. Piotra. Pierwszą z nich zaprojektował Carlo Maderno. Jej budowę ukończono w 1614. Ponad 50 lat później papież Klemens X postanowił wznieść kolejną fontannę po drugie stronie placu Św. Piotra. Zadanie zlecił Gian Lorenzo Berniniemu, który ukończył swe dzieło w 1677 r.
Pałac Apostolski
Konfesja Świętego Piotra. Znajduje się ok. 7,0 m nad grobem patrona bazyliki w centralnej części kościoła, pod kopułą. Według badań archeologicznych przeprowadzonych w latach 1939–1950 znajdującej się w specjalnej krypcie, do której wejście prowadzi przed ołtarzem
Ołtarz Świętego Piotra z baldachimem - Gianlorenzo Bernini
Rzeźba Michała Anioła powstała w latach 1498–1500 znajdująca się w Bazylice Św. Piotra Jest to pierwsza z czterech piet Michała Anioła. Wykonanie rzeźby zostało zlecone przez francuskiego kardynała Jeande Billheresa, oddelegowanego do Rzymu. Jako że przed przeniesieniem jej w obecne miejsce w XVIII wieku, rzeźba znajdowała się w kaplicy św. Petroneli, gdzie pochowany został zleceniodawca, przypuszcza się, że oryginalnie miała stanowić część jego nagrobka. Dzieło zostało wykonane z marmuru, który artysta wybrał osobiście, udając się w tym celu do Carrary. Transport bryły do Rzymu trwał dziewięć miesięcy
Święte Wrota
22 stycznia 1506 na zlecenie papieża Juliusza II 150 szwajcarskich najemników wkroczyło do Rzymu, by ochraniać papieży. Nie bez znaczenia przy formowaniu Gwardii ze Szwajcarów była także panująca w tym czasie na dworach europejskich moda na posiadanie takich oddziałów. Szwajcarzy uważani byli za dzielnych, zdyscyplinowanych i wiernych żołnierzy. Obecnie papieskie wojsko liczy 110 żołnierzy: oficerów, podoficerów, halabardników i dwóch doboszy. Jej komendant ma rangę pułkownika, jest Domownikiem Papieskim i posiada tytuł Szlachcica Jego Świątobliwości. Żołnierzami Gwardii Szwajcarskiej mogą być wyłącznie katoliccy obywatele Szwajcarii (pochodzą głównie z kantonów katolickich Lucerna i Valais). W momencie zaprzysiężenia muszą być kawalerami o nieskalanej opinii, odbyć zasadniczą służbę wojskową w armii swego kraju, mieć od 19 do 30 lat i liczyć powyżej 174 cm wzrostu. Podstawowa służba w Gwardii Szwajcarskiej trwa dwa lata, z możliwością przedłużenia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz