UKRAINA 2018

Київ ● Kijów

Нові Петрівці ● Nowi Petriwci ● Межигір'я ● Mezhyhirya

kliknij w zdjęcie aby je powiększyć

Katowice

Katowice - Airport

Київ - Kijów

Міжнародний аеропорт "Київ" ім. Сікорського - Жуляни
Międzynarodowy Port Lotniczy Kijów - Zhuliany

Київ - Kijów

Київ - Kijów
Готель Мир
Hotel Myr

Київ - Kijów

Готель Мир
Hotel Myr

Київ - Kijów

Київський фунікулер
Kijowski funikular

Київ - Kijów

Київський фунікулер
Kijowski funikular

Kijowski funikular – linowo-terenowa kolejka miejska w Kijowie, która łączy między sobą historyczny Stary Kijów oraz Padół. Funikular porusza się po wzgórzu znanym pod nazwą Volodymirska górka, gdzie otwiera się wspaniały widok na rzekę Dniepr. Trasa kolejki przebiega tylko przez dwie stacje, a właścicielem jest przedsiębiorstwo Kyivpastrans. Funikular był zbudowany w latach 1902–1905 i jest drugim funikularem w Ukrainie, tuż po Odeskim

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Михайлівський золотоверхий монастир
Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Михайлівський золотоверхий монастир
Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach – prawosławny zespół klasztorny w Kijowie. Obecny kompleks budynków sakralnych został zbudowany przez Światopełka II i rozbudowywany w XVIII wieku. Składa się z budynków monasteru, soboru św. Michała Archanioła, dzwonnicy (1716–1719), refektarza św. Jana Ewangelisty (1713) oraz Bramy Ekonomicznej (1760). W latach 30. XX wieku całość została zniszczona przez władze radzieckie. Po 1991 i uzyskaniu niepodległości przez Ukrainę obiekt pieczołowicie odbudowano. Według kronik ruskich pierwsza świątynia na tym miejscu została założona przez metropolitę kijowskiego Michała na miejscu wcześniejszej świątyni pogańskiej. Drewniany monaster ufundował książę Izasław, natomiast jego syn Światopełk nakazał budowę świątyni murowanej (1108–1113) jako wotum dziękczynne za zwycięstwo w walkach z Połowcami (1111). Był to pierwszy obiekt sakralny na Rusi, którego kopuły zostały pokryte złotem. Monaster poniósł straty w czasie najazdu Mongołów w 1240, kiedy najeźdźcy zrabowali wyposażenie klasztornej cerkwi i złoto z kopuł obiektu. Kolejne dwa stulecia były okresem stagnacji; dopiero około 1496 na terenie monasteru podjęto prace budowlane, które powiększyły wielkość budynków. Szczególnego rozmachu prace nabrały za czasów ihumena Hioba (1619-1620). Również wsparcie finansowe ze strony hetmanów kozackich pozwoliło na dokonanie w I połowie XVII wieku znaczących zmian: budowy nowego monasteru, pomieszczeń dla pielgrzymów oraz przebudowy wcześniejszych obiektów w stylu barokowym. Do jednej istniejącej kopuły dobudowano dalszych sześć. Zachowano jednak wystrój wnętrza w stylu bizantyjskim. Monaster stał się, dzięki relikwiom św. Barbary, jednym z ważniejszych miejsc pielgrzymkowych na Ukrainie. Monaster dziś Monaster na początku XX wieku Mimo sekularyzacji części majątków ziemskich monasteru w XVIII wieku, jeszcze przed rewolucją październikową, obiekt należał do najbogatszych klasztorów w Rosji, liczył 240 mnichów. W 1922 monaster został zamknięty dla wiernych. W latach 30. XX wieku został uznany przez komisję powołaną przez władze stalinowskie za zabytek baroku kozackiego, a nie obiekt sięgający czasów Rusi Kijowskiej, i przez to zbyt mało cenny, by finansować jego konserwację. Udało się uratować z niego jedynie część wyposażenia soboru św. Michała, w tym 45 metrów kwadratowych mozaiki w stylu bizantyjskim. Usunięte mozaiki trafiły do różnych placówek muzealnych Kijowa i Moskwy. Rozbiórkę całego kompleksu ukończono w latach 1934–1936 przy użyciu dynamitu. Na miejscu monasteru miał stanąć zespół nowych obiektów rządowych, jednak ukończono jedynie budowę części z nich – dzisiejszego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Ukrainy oraz kilku obiektów sportowych. Z oryginalnego zespołu architektonicznego pozostał jedynie refektarz (w 1963 uznany za zabytek kultury). Monaster został odbudowany w latach 1997–1998, otwarty dla wiernych w rok później. W 2000 ukończono prace związane z ponowną dekoracją wnętrza. W Soborze św. Michała Archanioła w lutym 2014 roku, urządzono szpital polowy dla rannych w protestach trwających od listopada 2013 na Placu Niepodległości

Київ - Kijów

Михайлівський золотоверхий монастир
Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Михайлівський золотоверхий монастир
Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Михайлівський золотоверхий монастир
Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Михайлівський золотоверхий монастир
Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Михайлівський золотоверхий монастир
Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Михайлівський золотоверхий монастир
Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Михайлівський золотоверхий монастир
Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Михайлівський золотоверхий монастир
Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Михайлівський золотоверхий монастир
Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Михайлівський золотоверхий монастир
Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Михайлівська площа - Михайлівський золотоверхий монастир
Plac Michajłowski - Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Михайлівська площа - Михайлівський золотоверхий монастир
Plac Michajłowski - Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Михайлівська площа - Пам'ятник княгині Ользі
Plac Michajłowski - Pomnik księżnej Olgi

Pomnik księżnej Olgi, świętego Apostoła Andrzeja Pervozvannego oraz oświecicieli Cyryla i Metodego - pomnik w Kijowie , znajduje się na Placu Michajłowskim w pobliżu Michajłowskiej Katedry Złotych Kopuł . Kompozycja składa się z trzech marmurowych rzeźb na granitowym cokole: w centrum znajduje się postać księżnej Olgi , po lewej stronie jest apostoł Andrzej Najstarszy , po prawej stronie są oświeceni Cyryl i Metody. Pomnik został uroczyście uświęcony i otwarty 4 września, 1911. Jego autorami byli rzeźbiarze Ivan Kavaleridze , Petr Snitkin i architekt Walerian Rykov . W 1919 r. Wandale zrzucili rzeźbę księżnej Olgi, a do 1935 r. Pomnik został ostatecznie rozebrany. W 1996 roku pomnik został odrestaurowany. Postacie Olgi, Andrzeja, Cyryla i Metodego symbolizują etapy dystrybucji w kraju światowej religii - chrześcijaństwo, uosabiające historyczne wydarzenia ważne dla ewolucji duchowej ludzi. Pojęcie pomnika symbolizuje również pojęcie: państwo, nauka, religia

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Софійський Собор
Sobór Sofijski - Sobór Mądrości Bożej

Sobór Mądrości Bożej, Sobór Sofijski – cerkiew w Kijowie, wpisany na listę światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO, obecnie muzeum państwowe. Pierwsze chrześcijańskie budowle sakralne miały istnieć w tym miejscu już w czasach panowania św. Olgi (945–947). Obecną świątynię zaczęto budować za panowania Włodzimierza I Wielkiego, 4 listopada 1011 w stylu bizantyjskim. Do XIII wieku była najważniejszą cerkwią miasta, pełniła funkcje katedry biskupiej, w tym metropolitalnej. Po najeździe Tatarów w 1240 roku została zrujnowana i opuszczona. W XVI wieku była już poważnie uszkodzona (nie posiadała dachów i kopuł). W latach 1637–1638 z inicjatywy metropolity Piotra Mohyły cerkiew została odbudowana w stylu barokowym wg planów i udziale włoskiego architekta Octaviano Manciniego. Dodano wtedy zbudowane od fundamentów cztery apsydiole rozmieszczone po bokach saktuarium oraz wzniesiono attyki. Cerkiew została poważnie zniszczona przez pożar w 1697 r. Dzisiejszy kształt budynku pochodzi w większości z czasów rządów Iwana Mazepy z lat 1699–1709. W XVIII wieku zbudowano dzwonnicę, bramę Zborowskiego, piekarnię, dom metropolity, bursę i inne zabudowania. W 1882 zburzono od strony zachodniej ganek z czasów Iwana Mazepy, zastępując go stylizacją neobizantyjską. W 1921 w soborze wszechukraiński sobór wyświęcił protoprezbitera Wasyla Lypkiwśkoho na Metropolitę kijowskiego i całej Ukrainy, głowę nowo utworzonego niekanonicznego Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Tego samego roku Narodowa Akademia Nauk Ukrainy utworzyła Komisję ds. cerkwi Mądrości Bożej, w celu ratowania soboru przed zniszczeniem przez władze, w ramach regularnej akcji ateizacji ZSRR. W 1934 w ramach akcji zamykania i burzenia świątyń w stolicy Ukrainy, cały zespół klasztorny Mądrości Bożej, razem z drugim głównym monasterem miasta, Ławrą Peczerską, zamieniono w muzeum. Rząd komunistyczny zakazał sprawowania liturgii w soborze. Zabrano złote i srebrne przedmioty liturgiczne, carskie wrota, ikony, kadzielnice, świeczniki, szaty i księgi liturgiczne. Pozłocony ikonostas, po zdarciu złota, spalono. We wrześniu 1941, według świadectw byłego dyrektora sofijskiego muzeum, Oleksego Powstenki, władze próbowały zaminować sobór i wysadzić go w powietrze. Nie zdążyli zrobić tego przed przyjściem wojsk niemieckich. Saperzy niemieccy oczyścili obiekt. W 1943 podczas niemieckiej okupacji Kijowa rozgrabiono eksponaty soboru-muzeum, część cennych ikon i archiwum fotograficznego wywieziono do Niemiec. Późniejsza propaganda starannie otaczała milczeniem niszczycielskie działania władzy radzieckiej. Aktualnie na jej terenie znajduje się muzeum, a o jej przejęcie stara się Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Kijowskiego

Київ - Kijów

Софійський Собор
Sobór Sofijski - Sobór Mądrości Bożej

Київ - Kijów

Софійський Собор
Sobór Sofijski - Sobór Mądrości Bożej

Київ - Kijów

Софійський Собор
Sobór Sofijski - Sobór Mądrości Bożej

Київ - Kijów

Дзвіниця Софії Київської
Dzwonnica z XVIII w.

Київ - Kijów

Дзвіниця Софії Київської
Dzwonnica z XVIII w.

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Софійський Собор
Sobór Sofijski - Sobór Mądrości Bożej

Київ - Kijów

Софійська площа
Plac Sofijski

Київ - Kijów

Софійська площа
Plac Sofijski

Київ - Kijów

Пам'ятник Богданові Хмельницькому
Pomnik Bohdana Chmielnickiego

Київ - Kijów

Пам'ятник Богданові Хмельницькому
Pomnik Bohdana Chmielnickiego

Київ - Kijów

Пам'ятник Богданові Хмельницькому
Pomnik Bohdana Chmielnickiego

Київ - Kijów

Станція метро
Stacja metra

Київ - Kijów

Станція метро
Stacja metra

Київ - Kijów

Станція метро
Stacja metra

Київ - Kijów

Станція метро - Майдан Незалежності
Stacja metra - Majdan Niezależności

Київ - Kijów

Майдан Незалежності
Majdan Niezależności

Київ - Kijów

Майдан Незалежності
Majdan Niezależności

Plac Niepodległości w Kijowie – główny plac w stolicy Ukrainy, Kijowie, położony w rejonie szewczenkowskim, miejsce ważnych uroczystości państwowych i imprez kulturalnych. Obecny wygląd placu jest wynikiem gruntownej przebudowy w 2002 roku. Wcześniejszy styl socrealistyczny, z dużą liczbą fontann, został zastąpiony bardziej nowoczesnym. Plac położony jest na terenie byłej polskiej gminy kupieckiej – „Lackiej Słobody" w kijowskim grodzie księcia Jarosława, oraz w historycznej i administracyjnej dzielnicy Padół, między Starym Miastem a Dolnym Wałem nad Dnieprem. W jego centrum stoi obecnie Lacka Brama. Od średniowiecza odnotowują w tym miejscu największe jarmarki kijowskie tzw. „kreszczeńskie” – trwające od 6 stycznia przez kolejne 20 dni, wywodzące się z przywileju Zygmunta I, z 1516 roku. W latach 1151, 1203 i 1240 miejsce to było widownią krwawych zmagań podczas najazdów Suzdalczyków oraz Mongołów. Na początku XVII wieku była to parcela Biskupie, historyczna niwa w obrębie dzielnicy Padół. Nazwa Biskupie pojawiła się po raz pierwszy w dokumencie z roku 1604 na określenie kwartału ziemi wydzierżawionej przez Zygmunta III biskupowi Wereszczańskiemu z przeznaczeniem na rozbudowę klasztoru Dominikanów. W roku 1660 po wypędzeniu zakonników nazwa ta zanikła. W 1811 wybuchł na Padole pożar, który strawił większą część tej dzielnicy. Po pożarze zmieniono całą strukturę przestrzenną luźno powiązanych ze sobą oddzielnych części starego Kijowa, poprzez połączenie ich ze sobą nowo wybudowaną arterią – drogą Kreszczatik. W miejscu starej rzemieślniczej i kupieckiej dzielnicy powstają z udziałem rosyjskiego skarbu państwa Izba Kontraktowa oraz duży rosyjski dom handlowych „Gostiny Dwor”, wybudowany w latach 1812-1828, a jego pobliżu główny gmach otwartego w 1834 Uniwersytetu Świętego Włodzimierza. Na przełomie 2004 i 2005 roku na placu odbywały się wydarzenia określane jako pomarańczowa rewolucja. Od listopada 2013 na placu miały miejsce protesty będące skutkiem niepodpisania umowy stowarzyszeniowej oraz umowy o pogłębieniu i wszechstronności wolnego handlu z Unią Europejską. Protesty zostały nazwane Euromajdan

Київ - Kijów

Майдан Незалежності - Majdan Niezależności
Лядські ворота - Lacka Brama

Lacka Brama, Polska Brama, – średniowieczna brama wjazdowa do kijowskiego grodu Jarosława, stolicy Rusi Kijowskiej, prowadząca na południowy wschód, w kierunku uroczyska Ugorskie. Położona była w średniowiecznym kwartale polskiej gminy kupieckiej na Lackiej Słobodzie (Woli Polskiej, łacińskiej), w rejonie obecnego Placu Niepodległości. W 1686 miasto oficjalnie zostało przyznane Rosji, wtedy też prawdopodobnie pojawiła się nowa nazwa Peczerskie Wrota

Київ - Kijów

Майдан Незалежності - Majdan Niezależności
Лядські ворота - Lacka Brama

Київ - Kijów

Майдан Незалежності
Majdan Niezależności

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Майдан Незалежності
Majdan Niezależności

Київ - Kijów

Майдан Незалежності
Majdan Niezależności

Київ - Kijów

Майдан Незалежності
Majdan Niezależności

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Майдан Незалежності
Majdan Niezależności

Київ - Kijów

Майдан Незалежності
Majdan Niezależności

Київ - Kijów

Пам'ятник Незалежності
Monument Niezależności
Kolumna ze słowiańskim bóstwem Berehynią

Київ - Kijów

Пам'ятник Незалежності
Monument Niezależności
Kolumna ze słowiańskim bóstwem Berehynią

Київ - Kijów

Квітковий годинник

Київ - Kijów

Квітковий годинник

Київ - Kijów

Небесна сотня
Niebiańska Sotnia

Niebiańska Sotnia - przyjęta na Ukrainie wspólna nazwa protestujących, którzy zginęli bezpośrednio podczas działań Euromajdanu (Rewolucji godności) w okresie między grudniem 2013 - a lutym 2014 w Kijowie

Київ - Kijów

Небесна сотня
Niebiańska Sotnia

Київ - Kijów

Небесна сотня
Niebiańska Sotnia

Київ - Kijów

Небесна сотня
Niebiańska Sotnia

Київ - Kijów

Небесна сотня
Niebiańska Sotnia

Київ - Kijów

Небесна сотня
Niebiańska Sotnia

Київ - Kijów

Небесна сотня
Niebiańska Sotnia

Київ - Kijów

Небесна сотня
Niebiańska Sotnia

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Майдан Незалежності
Majdan Niezależności

Київ - Kijów

Майдан Незалежності
Majdan Niezależności

Київ - Kijów

Майдан Незалежності
Majdan Niezależności

Київ - Kijów

Станція метро - Золоті ворота
Stacja metra - Złota Brama

Київ - Kijów

Станція метро - Золоті ворота
Stacja metra - Złota Brama

Київ - Kijów

Станція метро - Золоті ворота
Stacja metra - Złota Brama

Київ - Kijów

Золоті ворота
Złota Brama

Złota brama w Kijowie – średniowieczna brama wjazdowa do kijowskiego grodu Jarosława. Nazwa ta została nadana również znajdującemu się w pobliżu teatrowi oraz stacji kijowskiego metra. Obecny budynek jest w większości rekonstrukcją powstałą w XX wieku. Brama była jedną z trzech bram miasta zbudowaną przez Jarosława I Mądrego w połowie XI w. Budowlę tę rozpoczął wznosić Włodzimierz I. Teoretycznie więc Chrobry mógł swój miecz wyszczerbić na tej bramie. Określenie „złota” pojawia się w latopisach w XI w. Wzorowana na Złotej Bramie Konstantynopola. W czasie ataku na Kijów wojsk Batu-chana w 1240 roku cały atak poszedł na przeciwległą, położoną po drugiej stronie miasta bramę Lacką. Uległa częściowemu zniszczeniu rok później, podczas najazdu Mongołów. W źródłach pisanych brama pojawia się dopiero w roku 1499, tuż po nadaniu prawa miejskiego magdeburskiego Padołowi, ale jako komora celna. W roku 1545 bramy już nie było. W opisie Kijowa z roku 1594 brama nazwana jest „ruiną”, taką relację pozostawił Erich Lassota von Steblau. Rysunki Abrahama van Westervelda z roku 1651, który towarzyszył księciu Radziwiłłowi w podróży, przedstawiają zrujnowaną bramę, ale z zachowanym jeszcze łukiem bramnym. W roku 1755 to, co pozostało z bramy zasypały władze rosyjskie. W roku 1834 bramę odkopano na nowo. Dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku zrekonstruowano zabytek. Oryginalne pozostałości bramy na pocz. XX wieku. W 1982 roku została całkowicie odnowiona z okazji 1500-lecia Kijowa, jakkolwiek nie było żadnych dowodów dokumentujących jej oryginalny wygląd. Niektórzy historycy sztuki przekonywali, że należy wyburzyć nową konstrukcję i umożliwić zwiedzanie ruin oryginalnej budowli. W 1989 roku, wraz z rozbudową kijowskiego metra, w pobliżu bramy została oddana do użytku stacja Zołoti worota nawiązująca architektonicznie do kościołów Rusi Kijowskiej. W 1997 roku obok bramy odsłonięto pomnik Jarosława Mądrego. Legenda mówi, że w 1018 roku w czasie wyprawy na Ruś Kijowską Bolesław I Chrobry uderzył Szczerbcem o bramę wyszczerbiając go, choć pierwsza historyczna wzmianka o budowli zachowała się w latopisie z 1037 roku. Legenda ta w dość niezwykłej interpretacji została użyta w powieści rosyjskiego pisarza Wladimira Ordanskiego Klucz Dawida

Київ - Kijów

Золоті ворота
Złota Brama

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Золоті ворота
Złota Brama

Київ - Kijów

Золоті ворота
Złota Brama

Київ - Kijów

Золоті ворота
Złota Brama

Київ - Kijów

Золоті ворота - Пам’ятник Ярославу Мудрому
Złota Brama - Pomnik Jarosława Mądrego

Київ - Kijów

Золоті ворота - Пам’ятник Ярославу Мудрому
Złota Brama - Pomnik Jarosława Mądrego

Київ - Kijów

Золоті ворота
Złota Brama

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Володимирський кафедральний собор
Sobór św. Włodzimierza

Sobór św. Włodzimierza w Kijowie – sobór położony w centrum Kijowa przy ulicy Szewczenki, główny sobór Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Kijowskiego. W 1852 metropolita moskiewski Filaret zainicjował budowę nowego soboru w Kijowie dla uczczenia 900. rocznicy chrztu Rusi Kijowskiej dokonanego przez Włodzimierza Wielkiego. Dzięki wielu datkom od osób |prywatnych z całego Imperium Rosyjskiego w 1859 fundusz budowy soboru dysponował sumą 100 tys. rubli. Milion cegieł przekazali zakonnicy z Ławry Pieczerskiej. Pierwszy projekt budynku – monumentalnej cerkwi o trzynastu kopułach – wykonał petersburski architekt Iwan Sztrom. Plan ten zatwierdził car Mikołaj I, jednak nie był on możliwy do realizacji z braku pieniędzy. Projekt zmodyfikował Pawło Sparro, architekt z Kijowa, usuwając z niego sześć kopuł. Niezadowolony z drugiego projektu metropolita kijowski poprosił Aleksandra Berettiego o wykonanie trzeciego planu, mieszczącego się w możliwych kosztach i zarazem nadającego świątyni oczekiwany monumentalizm. Beretti zachował siedem kopuł, ale powiększył rozmiary nawy, co wywołało satysfakcjonujący jego mocodawców efekt. Prace budowlane nadzorowane przez Berettiego postępowały bez problemów do jesieni 1864, kiedy okazało się, że część kolumn wewnątrz obiektu nie wytrzymuje ciężaru dachu. Dwa lata później powstała groźba całkowitego zawalenia się już wybudowanej część soboru. Chociaż Beretti oskarżył robotników budowlanych o niestaranną pracę, został odsunięty od robót. Budowa stanęła; dopiero interwencja nowego cara Aleksandra II przyczyniła się do jej kontynuacji, którą zajęli się Rudolf Berdngard i Władimir Nikołajew. Ukończyli oni pracę w 1882. Dalsze czternaście lat zajęło wykańczanie dekoracji malarskiej we wnętrzu soboru. Na uroczystym poświęceniu świątyni obecny był car Mikołaj II. Sobór został uszkodzony w czasie wojny polsko-bolszewickiej, a w czasach radzieckich został zmieniony w muzeum religii i ateizmu, które funkcjonowało w nim do wybuchu II wojny światowej. Po wojnie cerkiew była czynna i całkowicie otwarta dla wiernych i turystów. Stanowiła katedrę Egzarchatu Ukraińskiego, a w 1988 odbywały się w niej wielkie uroczystości tysiąclecia chrztu Rusi. Po upadku ZSRR doszło do sporu o tytuł własności cerkwi między Ukraińskim Kościołem Prawosławnym Patriarchatu Moskiewskiego i nowo powstałym Ukraińskim Kościołem Prawosławnym Patriarchatu Kijowskiego, który zakończył się przejęciem soboru przez tę drugą organizację kościelną, choć nie była ona uznawana za kanoniczną. Wszystkie nabożeństwa w cerkwi odbywają się w języku ukraińskim

Київ - Kijów

Володимирський кафедральний собор
Sobór św. Włodzimierza

Київ - Kijów

Володимирський кафедральний собор
Sobór św. Włodzimierza

Київ - Kijów

Володимирський кафедральний собор
Sobór św. Włodzimierza

Київ - Kijów

Володимирський кафедральний собор
Sobór św. Włodzimierza

Київ - Kijów

Володимирський кафедральний собор
Sobór św. Włodzimierza

Київ - Kijów

Володимирський кафедральний собор
Sobór św. Włodzimierza

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київський національний університет імені Тараса Шевченка
Uniwersytet Narodowy im. Tarasa Szewczenko

Київ - Kijów

Парк імені Тараса Шевченка
Park im. Tarasa Szewczenki

Київ - Kijów

Парк імені Тараса Шевченка
Park im. Tarasa Szewczenki

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Бессарабський ринок
Rynek Besarabski

Rynek Besarabski – znany również jako Besarabka, kryty rynek znajdujący się w centrum Kijowa na placu Besarabskim na południowo-zachodnim końcu głównej arterii miasta, Chreszczatyk. Wybudowany w 1910-1912 według projektu polskiego architekta Henryka Juliana Gaya, rynek oferuje 896 metrów kwadratowych powierzchni handlowej. Jego nazwa pochodzi od Besarabii, regionu podbitego przez Imperium Rosyjskie w czasie wojny rosyjsko-tureckiej i częściowo położonego w południowo-zachodniej Ukrainie na terytorium obwodu odeskiego

Київ - Kijów

Бессарабський ринок
Rynek Besarabski

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Бессарабський ринок
Rynek Besarabski

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

W tym budynku, w 1821 roku przebywał Aleksandr Siergiejewicz Puszkin

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Маріїнський палац
Pałac Maryjski

Pałac Maryjski w Kijowie, znany również jako Maryński - barokowa rezydencja położona w Kijowie na prawym brzegu Dniepru, w pobliżu siedziby Werchownej Rady, należąca do Kancelarii Prezydenta. Pałac został zbudowany w latach 1744-52 na zlecenie carycy Elżbiety, według projektu włoskiego architekta Rastrellego przy współudziale jego uczniów pod kierownictwem Iwana Miczurina. Pierwszą koronowaną głową, której noga stanęła w pałacu, była jednak dopiero Katarzyna II w 1787 roku. Od końca XVIII wieku pałac był wykorzystywany jako siedziba generał-gubernatora kijowskiego. W XIX wieku założenie pałacowe podupadło na skutek licznych pożarów, dopiero w 1870 roku zostało zrekonstruowane na zlecenie cara Aleksandra II przez architekta Konstantego Majewskiego. Nazwa pałacu wywodzi się od małżonki ówczesnego cara Marii Aleksandrowny, na której życzenie pałac uświetniono od strony północnej parkiem. Do 1917 roku kompleks służył jako rezydencja dla zagranicznych gości cesarstwa. W latach 1917-20 pałac wykorzystywano jako główną kwaterę wojskową. Po przejęciu władzy przez bolszewików w budynku umiejscowiono Wyższą Szkołę Rolniczą, później gmach służył jako muzeum

Київ - Kijów

Маріїнський палац
Pałac Maryjski

Київ - Kijów

Маріїнський палац
Pałac Maryjski

Київ - Kijów

Маріїнський палац
Pałac Maryjski

Київ - Kijów

Маріїнський палац
Pałac Maryjski

Київ - Kijów

Історія кохання (Луїджі та Мокрина)
Pomnik "Historia miłości" (Luigi i Mokryna)

"Historia miłości" - tak nazwano odsłonięty w Kijowie pomnik. Monument przedstawia Ukrainkę i Włocha, którzy poznali się i pokochali w latach II wojny światowej, a szansę by być ze sobą mieli dopiero 70 lat później. Ich rzeźba stanęła w stołecznym Parku Maryjskim. Ukrainka Mokryna Jurzuk poznała Włocha Luigiego Peduto w 1943 roku w obozie dla jeńców wojennych na terenie Austrii. Między młodymi narodziło się uczucie, jednak po zakończeniu wojny nie mogli być razem. Luigi, któremu nie pozwolono zabrać Mokryny do Włoch, zamieszkał w swoim kraju, a ona powróciła na Ukrainę. Z czasem oboje założyli rodziny, następnie owdowieli. Mokryna i Luigi odnaleźli się dopiero kilka lat temu dzięki popularnemu programowi telewizyjnemu "Czekaj na mnie". Gdy zaproszony do studia Włoch usłyszał, że jego dawna miłość też tam przyjechała, padł na kolana i się rozpłakał. Po tym spotkaniu Mokryna zaprosiła Luigiego do swego domu we wsi Krasnyj Horniak w obwodzie dniepropietrowskim, a następnie odwiedziła go we Włoszech. Tam Luigi poprosił ją o rękę, jednak Mokryna na razie nie może zdecydować się na wyjazd z Ukrainy. Włoch zastanawia się teraz w związku z tym nad przeprowadzką do ukraińskiej wsi

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Дніпро
Dniepr

Київ - Kijów

Пам'ятник Жабі
Pomnik żaby

Rzeźba jest w całości wykonana z metalu szlachetnego - brązu, a waga dochodzi do 6 ton. Główny autor idei, Oleg Pinchuk, ucieleśniał jedną bardzo interesującą ideę w życiu. Wewnątrz samej żaby znajduje się specjalne wiadro, które zawiera wszystkie monety wrzucane do ust żaby przez przechodniów. Po osiągnięciu pewnej wagi i stopnia pełności, on sam się obraca i przypadkowa osoba, która pojawiła się w tym momencie blisko, może niespodziewanie zaskoczyć, dlatego to miejsce odpoczynku jest bardzo popularne. Wielu wierzy, że żaba jest symbolem bogactwa, dlatego symboliczna moneta jest zawsze wrzucana do jej ust

Київ - Kijów

Арка дружби народів
Łuk Przyjaźni Narodów

Київ - Kijów

Арка дружби народів
Łuk Przyjaźni Narodów

Київ - Kijów

Pomnik, poświęcony zjednoczeniu Rosji i Ukrainy, odsłonięto w listopadzie 1982 roku w ramach obchodów 60. rocznicy powstania ZSRR i 1500-lecia założenia Kijowa. Składają się nań trzy elementy: 50-metrowej wysokości łuk z tytanu; posąg z brązu, przedstawiający robotników - ukraińskiego i rosyjskiego - którzy wznoszą ku niebu Order Przyjaźni Narodów; granitowa rzeźba, wyobrażająca sygnatariuszy ugoda perejasławskiej z 1654 roku

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Арка дружби народів
Łuk Przyjaźni Narodów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Дніпро
Dniepr

Київ - Kijów

Дніпро
Dniepr

Київ - Kijów

Парковий міст через Дніпро
Most dla pieszych przez Dniepr

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Парковий міст через Дніпро
Most dla pieszych przez Dniepr

Київ - Kijów

Дніпро
Dniepr

Київ - Kijów

Муніципальний пляж "Центральний"
Miejska Plaża "Central"

Київ - Kijów

Муніципальний пляж "Центральний"
Miejska Plaża "Central"

Київ - Kijów

Поштова площа
Plac Pocztowy

Київ - Kijów

Храм Різдва Христового
Cerkiew Narodzenia Pańskiego w Kijowie

Київ - Kijów

Centrum stomatologii

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

пристань
Przystań

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Храм святителя-чудотворця Миколая на водах
Cerkiew św. Mikołaja na Wodzie

Київ - Kijów

Храм святителя-чудотворця Миколая на водах
Cerkiew św. Mikołaja na Wodzie

Київ - Kijów

Kierunek Донецьк Donieck

Київ - Kijów

Kierunek Луганськ Ługańsk

Київ - Kijów

Храм Різдва Христового
Cerkiew Narodzenia Pańskiego w Kijowie

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Печерська лавра
Ławra Peczerska

Ławra Peczerska – prawosławny klasztor w Kijowie, siedziba zwierzchnika Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. Historia świątyni sięga połowy XI wieku, kiedy do Kijowa przybyli fundatorzy ławry i inicjatorzy ruchu monastycznego na Rusi – mnisi Antoni i Teodozjusz. Pierwszy monaster powstał w 1051r. na naddnieprzańskich stokach – w pieczarach , od których pochodzi nazwa klasztoru. W XI wieku drugi igumen Teodozjusz wprowadził bizantyjską regułę studycką, która przewidywała życie we wspólnocie klasztornej i oddawanie się nieustannej modlitwie i pracy. Już w XII wieku klasztor był uważany za miejsce cudowne i oczyszczające z grzechów. Rozwijało się w nim również dziejopisarstwo: powstała tu, między innymi, Powiest' wriemiennych lat („Powieść doroczna”), zwana również „Latopisem Nestora”, pierwsza kronika ruska. W 1539 w ławrze pochowano księcia wołyńskiego i starostę winnickiego Eliasza Ostrogskiego. W 1603 sejm Rzeczypospolitej zwrócił dyzunitom klasztor (zarekwirowany wcześniej prawosławnym na rzecz unitów), gdzie zgodnie z tradycją jego archimandrytę miała wybierać szlachta kijowska i duchowieństwo. Przed 1642 metropolita Piotr Mohyła ufundował odbudowę w stylu barokowym zniszczonego soboru Zaśnięcia Matki Bożej (Uspieńskiego) oraz położonej nieco dalej na północ cerkwi św. Spasa na Berestowie. Widoki klasztoru, które stworzył Abraham van Westerveld około 1651, wskazują, że poza murowanym soborem i cerkwią św. Spasa na Berestowie zabudowania klasztorne były jeszcze całkowicie drewniane. Obszerny opis ławry ogłosił w 1675 Jan Herbinius. Klasztor został powiększony w drugiej połowie XVII i w XVIII wieku, kiedy to rozbudowano poszczególne zespoły sakralne. Zostały one wzniesione w stylu baroku kozackiego (zwanego też barokiem ukraińskim), który cechuje znaczna ilość wieżyczek, zdobnych ścian szczytowych i dekoracji, freski na ścianach zewnętrznych, przedstawiające z reguły postaci z historii kraju i Kościoła. 3 listopada 1941 wybuch zniszczył część soboru Zaśnięcia Matki Bożej. Według słowackiej kroniki filmowej eksplozja ta miała miejsce 20 minut po wizycie w ławrze prezydenta Słowacji Jozefa Tiso. Do dziś trwają spory, kto był winny zniszczenia – radzieccy partyzanci, którzy zaatakowali kwaterujące tam wojska niemieckie, czy Niemcy. W 1990 ławra Peczerska została zapisana wraz z soborem Mądrości Bożej (Sofijskim) na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Po uzyskaniu przez Ukrainę niepodległości (w 1991) władze ukraińskie i niemieckie sfinansowały odbudowę świątyni. W 2000 metropolita Włodzimierz, zwierzchnik Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej, ponownie ją konsekrował. Obecnie zespół składa się z ławry dolnej i ławry górnej

Київ - Kijów

Троїцька надбрамна церква
Nadbramna cerkiew Świętej Trójcy

Київ - Kijów

Троїцька надбрамна церква
Nadbramna cerkiew Świętej Trójcy

Київ - Kijów

Троїцька надбрамна церква
Nadbramna cerkiew Świętej Trójcy

Київ - Kijów

Велика лаврська дзвіниця

Wielka ławrska dzwonnica z okresu 1731–1744

Київ - Kijów

Велика лаврська дзвіниця

Wielka ławrska dzwonnica z okresu 1731–1744

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Церква Антонія і Феодосія Печерських
Cerkiew Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich

Київ - Kijów

Церква Антонія і Феодосія Печерських
Cerkiew Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich

Київ - Kijów

Церква Всіх Святих
Kościół Wszystkich Świętych nad Bramą Ekonomiczną

Київ - Kijów

Церква Антонія і Феодосія Печерських
Cerkiew Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich

Київ - Kijów

Церква Антонія і Феодосія Печерських
Cerkiew Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Церква святого Миколи
Kościół św. Mikołaja

Київ - Kijów

Церква святого Миколи
Kościół św. Mikołaja

Київ - Kijów

Троїцька надбрамна церква
Nadbramna cerkiew Świętej Trójcy

Київ - Kijów

Muzeum Mikrominiatur

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП і Церква Антонія і Феодосія Печерських
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie i Cerkiew Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП і Церква Антонія і Феодосія Печерських
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie i Cerkiew Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП і Церква Антонія і Феодосія Печерських
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie i Cerkiew Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich

Київ - Kijów

Церква Антонія і Феодосія Печерських
Cerkiew Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Батьківщина-Мати
Matka Ojczyzna

Matka Ojczyzna – monumentalny pomnik stojący w Kijowie na terenie dzielnicy Peczersk. Stanowi część Muzeum historii Ukrainy w II wojnie światowej. Statuę wykonano ze stali nierdzewnej, jej wysokość to 62 m, natomiast wraz z postumentem całość ma wysokość 102 m. Masa rzeźby wynosi 560 ton. Miecz trzymany w prawej ręce rzeźby ma 16 metrów i waży 9 ton; lewa ręka trzyma tarczę o wymiarach 13x8 metrów z godłem ZSRR. Wewnątrz postumentu znajduje się sala pamięci, wyłożona marmurowymi płytami, na których wyryto imiona ponad 11 tysięcy żołnierzy i 200 robotników, którzy otrzymali tytuły Bohatera Związku Radzieckiego i Bohatera Pracy Socjalistycznej. Na wzgórzach wokół muzeum tradycyjnie składa się kwiaty i wieńce

Київ - Kijów

Різдвяно-Богородицького монастиря i дзвіниця Далеких печер
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny i dzwonnica Dalekich Pieczar

Київ - Kijów

Церква Всіх Святих
Kościół Wszystkich Świętych nad Bramą Ekonomiczną

Київ - Kijów

Троїцька надбрамна церква
Nadbramna cerkiew Świętej Trójcy

Київ - Kijów

Успенський собор УПЦ МП
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Kijowie

Київ - Kijów

Печерська лавра
Ławra Peczerska

Київ - Kijów

Печерська лавра
Ławra Peczerska

Київ - Kijów

Печерська лавра
Ławra Peczerska

Київ - Kijów

Печерська лавра
Ławra Peczerska

Київ - Kijów

Печерська лавра
Ławra Peczerska

Київ - Kijów

Печерська лавра
Ławra Peczerska

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Печерська лавра
Ławra Peczerska

Київ - Kijów

Печерська лавра
Ławra Peczerska

Київ - Kijów

Печерська лавра
Ławra Peczerska

Київ - Kijów

дзвіниця Далеких печер
dzwonnica Dalekich Pieczar

Київ - Kijów

Печерська лавра
Ławra Peczerska

Київ - Kijów

Печерська лавра
Ławra Peczerska

Київ - Kijów

Печерська лавра
Ławra Peczerska - pamiątkowy wpis

Київ - Kijów

Станція метро - Арсенальна
Stacja metra - Arsenalna

Stacja Arsenalna – jest jedną ze stacji kijowskiego metra. Położona jest na linii Swjatoszynśko-Browarśkiej i została oddana do użytku 6 listopada 1960 roku. Jest najgłębiej położoną stacją metra na świecie, 105 metrów poniżej poziomu terenu. Tak głębokie usytuowanie jest wymuszone przez wysoki brzeg Dniepru.

Київ - Kijów

Станція метро - Арсенальна
Stacja metra - Arsenalna

Київ - Kijów

Станція метро - Арсенальна
Stacja metra - Arsenalna

Київ - Kijów

Житній ринок
Żytny rynek

Київ - Kijów

Житній ринок
Żytny rynek

Київ - Kijów

Житній ринок
Żytny rynek

Czebureki - potrawa arcyważna w Kijowie. Robert Makłowicz powiada, że najlepiej smakują właśnie w tym miejscu. Sprawdziliśmy - niebiański smak

Київ - Kijów

Czeburek - (krym. çüberek, tur. çiğ börek, mong. хуушуур, azerb. ət qutabı, kirg. чийки бөрөк)

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Sklep Firmowy ROSHEN

Київ - Kijów

Sklep Firmowy ROSHEN

Cukiernicza korporacja „Roshen” (ukr. Кондитерська корпорація „Рошен”) – największe ukraińskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją wyrobów cukierniczych, założone w 1996 roku przez Petra Poroszenkę, od którego nazwiska pochodzi nazwa przedsiębiorstwa. W asortymencie przedsiębiorstwa znajduje się ponad 200 rodzajów słodyczy, takich jak cukierki, czekolady, karmelki, ciastka, wafle, marmolady oraz torty. Produkty to m.in. tort Kijowski, czekolada Czajka, cukierki Kijów wieczorowy, Biłoczka, Liszczyna i inne. Roshen eksportuje swe wyroby do krajów europejskich, amerykańskich i azjatyckich. W 2015 roku firma weszła na rynek polski

Київ - Kijów

Sklep Firmowy ROSHEN

Київ - Kijów

Sklep Firmowy ROSHEN

Київ - Kijów

Sklep Firmowy ROSHEN

Київ - Kijów

Sklep Firmowy ROSHEN

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Національний академічний театр опери та балету України ім. Т. Г. Шевченка
Opera Narodowa Ukrainy im. Szewczenki

Київ - Kijów

Musafir

Saksahanskoho vul. 57A, Kijów 01033, Ukraina

Nr 5 wśród 2 259 Restauracje w lokalizacji Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Театр пива Правда
Teatr Piwa Prawda

Khreschatyk St, 46А, Kyiv, Ukraina, 01001

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Майдан Незалежності
Majdan Niezależności

Київ - Kijów

Михайлівська площа
Plac Michajłowski

Київ - Kijów

Михайлівська площа
Plac Michajłowski

Київ - Kijów

Михайлівська площа
Plac Michajłowski

Київ - Kijów

Михайлівська площа
Plac Michajłowski

Київ - Kijów

Михайлівська площа
Plac Michajłowski

Київ - Kijów

Михайлівська площа - Пам'ятник княгині Ользі
Plac Michajłowski - Pomnik księżnej Olgi

Київ - Kijów

Пам'ятний знак жертвам Голодомору 1932-1933 років
Pomnik Ofiar Wielkiego Głodu w 1932-1933

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Дитячий ландшафтний парк
Dziecięcy park krajobrazowy

Київ - Kijów

Дитячий ландшафтний парк
Dziecięcy park krajobrazowy

Київ - Kijów

Дитячий ландшафтний парк
Dziecięcy park krajobrazowy

Київ - Kijów

Дитячий ландшафтний парк
Dziecięcy park krajobrazowy

Київ - Kijów

Дитячий ландшафтний парк
Dziecięcy park krajobrazowy

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Пам'ятник “Проня Прокопівна і Голохвастов”
Pomnik "Dla dwóch Zająców"

Київ - Kijów

Десятинний монастир Різдва Пресвятої Богородиці
Desyatynnyy Monastyr Rizdva Presvyatoyi Bohorodytsi

Київ - Kijów

Десятинний монастир Різдва Пресвятої Богородиці
Desyatynnyy Monastyr Rizdva Presvyatoyi Bohorodytsi

Київ - Kijów

Андріївська церква
Cerkiew św. Andrzeja w Kijowie

Київ - Kijów

Андріївська церква
Cerkiew św. Andrzeja w Kijowie

Київ - Kijów

Андріївська церква
Cerkiew św. Andrzeja w Kijowie

Świątynia została zbudowana z inicjatywy carycy Elżbiety w latach 1744–1753 według projektu Bartolomeo Rastrellego na miejscu wcześniejszej cerkwi Podwyższenia Krzyża Świętego. Według legendy wzgórze to mijał w czasie swojej podróży w 40 r. św. Andrzej i wskazał je jako miejsce, gdzie za sprawą bożą powstanie miasto i wspaniała świątynia. Pracami budowlanymi kierował Iwan Miczurin, rokokową dekorację wnętrza wykonali według pomysłów Rastrellego O. Antropow, H. Lewicki, I. Wyszniakow i P. Borispolec. Do budowy obiektu zużyto łącznie dwadzieścia trzy i pół tysiąca cegieł. Kamień węgielny caryca położyła osobiście. W 1892 uderzenie pioruna zniszczyło część cerkiewnego wyposażenia, odrestaurowanego po 1963 na podstawie oryginalnych projektów Rastrellego. Wcześniej, od 1958, obiekt zamieniono na muzeum, które to funkcje pełnił przez 50 kolejnych lat. W latach 1978–1979 miała miejsca częściowa restauracja cerkwi. Ponowny remont został przeprowadzony w latach 1992–2000. W 2008 cerkiew, decyzją prezydenta Ukrainy Wiktora Juszczenki, została przekazana niekanonicznemu Ukraińskiemu Autokefalicznemu Kościołowi Prawosławnemu. Po uznaniu 11 października 2018 r. kanoniczności UAKP przez Patriarchat Konstantynopolitański, cerkiew św. Andrzeja stała się – na wniosek prezydenta Ukrainy Petra Poroszenki – świątynią przedstawicielstwa tegoż Patriarchatu, co zaaprobowała 18 października 2018 r. Rada Najwyższa Ukrainy

Київ - Kijów

Андріївська церква
Cerkiew św. Andrzeja w Kijowie

Київ - Kijów

Андріївська церква
Cerkiew św. Andrzeja w Kijowie

Київ - Kijów

Андріївська церква
Cerkiew św. Andrzeja w Kijowie

Київ - Kijów

Андріївська церква
Cerkiew św. Andrzeja w Kijowie

Київ - Kijów

Андріївська церква
Cerkiew św. Andrzeja w Kijowie

Київ - Kijów

Андріївський узвіз
Zejście Andrzeja

Andrzejewski Zjazd łączył niegdyś Górne Miasto z Podołem, dzielnicą kupiecką. Spacer rozpoczynamy od Soboru św. Andrzeja, zbudowanego w 1754 r. przez Bartolomeo Rastrellego, w miejscu, gdzie według legendy przemawiał apostoł św. Andrzej. Lubił tu przychodzić Mikołaj Gogol, a w domu nr 13 w latach 1906-16 i 1918-19 mieszkał Michał Bułhakow (jest tu niewielkie muzeum) Andrzejewski Zjazd to dziś swoisty Montmartre. W starych kamienicach pełno przytulnych kafejek i galerii. Artyści wystawiają obrazy na ścianach, straganach i trawnikach. Można być muzą dla portrecistów (oczywiście za opłatą) i kupić dosłownie wszystko: grafiki z widokami Kijowa, pudełeczka z motywami z rosyjskich bajek, tradycyjne hafty i matrioszki z twarzą ulubionego (lub przeciwnie) polityka. Nie brakuje rozłożonych na chodniku stoisk z pamiątkami z czasów sierpa i młota: plakatów z Leninem, wojskowych czapek, starych pocztówek. Z Andrzejewskiego Zjazdu ruszamy w stronę Podołu i jego wąskich, przytulnych uliczek. Przed rewolucją mieszkali tu kupcy i rzemieślnicy, w centrum, na placu Kontraktowym odbywały się targi. W pobliżu mieści się słynna Akademia Mohylańska założona w 1632 r. przez metropolitę kijowskiego Piotra Mohyłę jako pierwsza wyższa uczelnia w Europie Wschodniej (funkcjonuje do dziś)

Київ - Kijów

Андріївський узвіз
Zejście Andrzeja

Київ - Kijów

Андріївський узвіз
Zejście Andrzeja

Київ - Kijów

Андріївський узвіз
Zejście Andrzeja

Київ - Kijów

Андріївський узвіз
Zejście Andrzeja

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Пам'ятник М. Булгакова
Pomnik Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Пам'ятник М. Булгакова
Pomnik Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Літературно-меморіальний музей М. Булгакова - Андріївський узвіз 13
Muzeum Michaiła Bułhakowa - Zejście Andrzeja 13

Київ - Kijów

Літературно-меморіальний музей М. Булгакова - Андріївський узвіз 13
Muzeum Michaiła Bułhakowa - Zejście Andrzeja 13

Dom Bułhakowa stoi przy jednym z łuków Andriejewskiego Spusku, najstarszej, pełnej ostrych zakrętów ulicy Kijowa. Ulica ta wije się niczym wielki wąż, z łuską kocich łbów, gwałtownymi łukami skrętów, ślizgając się po zboczu naddnieprzańskiego wzgórza i rozpływając na Placu Kontraktowym. Biegnie stromo, więc dom Bułhakowa z jednego końca wydaje się wyższy. Jest piętrowy, ale ponieważ stoi pod skarpą, to od strony podwórza pierwsze piętro w istocie jest parterem, a parter - sutereną. Powstał w roku 1888. Rodzina Bułhakowów na Andriejewski Spusk przeprowadziła się 19 lat później. Był to już jej piąty kijowski adres. Michaił Bułhakow miał wtedy 16 lat.Tutaj dorastał, tu się ożenił, stąd zmobilizowano go jako lekarza na wojnę i tu przeżył niemal wszystkie zmiany władz w Kijowie (sam mówił, że był świadkiem dziesięciu). W roku 1920 ostatecznie wyjechał do Moskwy. Wydarzenia kijowskie i swój dom opisał w "Białej Gwardii". Dziś przy Andriejewskim Spusku jest muzeum jego imienia. W czasach stalinowskich nie można się było interesować pisarzem. Jednak gdy w latach 60. zaczęto powoli wydawać jego dzieła, kijowianie przypomnieli sobie, gdzie kiedyś mieszkał. Przychodzili na Andriejewski Spusk i zamęczali pytaniami córkę właściciela domu, w którym niegdyś mieszkał Bułhakow. Władza patrzyła na to niechętnie. Przysyłała tajniaków i milicję. - Ponad 20 lat zbieraliśmy materiały, pamiątki i wspomnienia o pisarzu. Prawie tyle samo trwały boje o ten dom - mówi Kira Pitojewa, wicedyrektorka muzeum. Kiedy w 1988 roku zmieniły się władze miejskie, sprawy przybrały inny obrót. 15 maja, w roku 1991, nastąpiło uroczyste otwarcie muzeum. Był słoneczny, ładny dzień, gdy z oddali rozległ się grzmot. Pracownicy muzeum są do dziś przekonani, że to mistrz osobiście w swoim diabolicznym stylu dał znak. Dom trzeba było gruntownie odremontować: podczas licznych przeróbek zniknęły np. schody z parteru na pierwsze piętro. - Opieracie dłoń o poręcz, o którą opierał się Bułhakow - mówią dziś przewodnicy, dumni, gdyż udało się im tę poręcz odnaleźć. Udało się odnaleźć także wiele innych rzeczy. Początkowo w muzeum było 148 eksponatów, w tym 47 należących niegdyś do pisarza. Dzisiaj jest 2,5 tysiąca przedmiotów z epoki, w tym prawie 900 bułhakowskich. - To nie jest zwyczajne muzeum - opowiada Pitojewa. - Pokazujemy wnętrza piękne i zadbane. Przeciwstawiamy się temu, co było i temu, co jest za oknem. Dzisiejsza mentalność "ludzi radzieckich" jest wynikiem ich przeszłości. Za eleganckie mieszkanie kiedyś można było trafić do łagru. Dzisiaj ludzie gonią za pieniędzmi, są brutalni, bez wiary w jakąkolwiek ideę. A my pokazujemy, że można żyć inaczej. Na parterze właśnie zmieniają wystawę. Zmiany trwają długo, nawet pół roku, gdyż każdy szczegół musi być dopracowany do końca. Tu właśnie mieszczą się wystawy związane z twórczością pisarza - np. Kijów Bułhakowa lub motywy biblijne w jego pisarstwie. Odbudowane schody prowadzą do zaczarowanego królestwa mistrza. Na piętrze urządzono siedem pokoi. Dokładnie tak jak w "Białej Gwardii" i w czasach, kiedy mieszkali tu państwo Bułhakowowie. - Na początku było pięć, ale ludzie przychodzili i pytali: a dlaczego w powieści jest siedem? - uśmiecha się pani Kira. W każdej z komnat - gabinecie lekarskim, jadalni, sypialni, salonie, pokoju Aleksieja (bohatera "Białej Gwardii") za pomocą małych, ukrytych reflektorków wyczarowano inne kolory - błękitny, różowy, seledynowy, kremowy i czekoladowy. Jest także złowieszczy - czarny. Wszystkie są symboliczne. Jeżeli wyłączyć magiczne światło, okaże się, że część eksponatów jest wykonana z białego gipsu. - Kolor biały jest kolorem literackim, a rzeczy prawdziwe symbolizują doczesne życie pisarza - tłumaczy Kira Pitojewa. Jesteśmy w pokoju gościnnym: delikatne błękitne światło rzucają kolorowe latarenki, okna ciemne, zaklejone papierem. Tak wygląda ten pokój w jednej z pierwszych scen "Białej Gwardii". W rogach stoją holenderskie piece, na ścianie wisi wielkie lustro. Przewodniczka wyjmuje zdjęcia. - Ten pokój został odtworzony w najdrobniejszych szczegółach. To, czego tropicielom pamiątek nie udało się odnaleźć, odtworzono w białym gipsie. - Zdejmujemy białą pośmiertną maskę - mówi z emfazą przewodniczka. Ale w tym wnętrzu brzmi to naturalnie. - Gdy znajdziemy jakąś rzecz, która kiedyś tu była - opowiada Kira Pitojewa - to uroczyście zamieniamy tę gipsową na prawdziwą. Szukamy dosłownie wszędzie, buszujemy po strychach, odwiedzamy ludzi, którzy mają stare rzeczy. Przewodniczki o każdym przedmiocie mogłyby opowiadać całymi godzinami: skąd pochodzi, w jakich okolicznościach został odnaleziony, w jakiej powieści występuje i co symbolizuje. Do tego dochodzi ciągłe zaskakiwanie gościa: jest nawet przejście przez szafę (w szafie są ukryte drzwi i zwiedzający w ten sposób wychodzą z pokoju), jest zupełnie wyciemniony pokój Aleksieja, w którym podobno można zobaczyć własną śmierć, a na pewno światełka gwiazd na suficie. W życiu domu są dwie naprawdę ważne chwile - rocznica urodzin i śmierci Michaiła Bułhakowa. Obchodzi się też Boże Narodzenie i Wielkanoc, tak jak 70 lat temu. W rocznicę śmierci pisarza w domu panuje nastrój powagi i smutku. I tylko w ten jeden dzień na stoliku pojawia się pośmiertna maska Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Літературно-меморіальний музей М. Булгакова
Muzeum Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Літературно-меморіальний музей М. Булгакова
Muzeum Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Літературно-меморіальний музей М. Булгакова
Muzeum Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Літературно-меморіальний музей М. Булгакова
Muzeum Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Літературно-меморіальний музей М. Булгакова
Muzeum Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Літературно-меморіальний музей М. Булгакова
Muzeum Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Літературно-меморіальний музей М. Булгакова
Muzeum Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Літературно-меморіальний музей М. Булгакова
Muzeum Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Літературно-меморіальний музей М. Булгакова
Muzeum Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Літературно-меморіальний музей М. Булгакова
Muzeum Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Літературно-меморіальний музей М. Булгакова
Muzeum Michaiła Bułhakowa

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Музей однієї вулиці
Muzeum Jednej Ulicy

Київ - Kijów

Музей однієї вулиці
Muzeum Jednej Ulicy

Powstanie Muzeum Jednej Ulicy jest związane z działalnością Stowarzyszenia Twórczego „Master”, które od 1988 roku prowadzi intensywną działalność na rzecz promocji dorobku ukraińskiej kultury. Aktywna działalność Stowarzyszenia doprowadziła do otwarcia Muzeum, którego celem jest możliwie najszersza prezentacja twórców kultury i literatury. Muzeum Jednej Ulicy zostało otwarte podczas Dnia Kijowa w 1991 roku. Początkowo mieściło się w kamienicy przy Andriejewskim Zjeździe pod numerem 22. Od 1998 roku Muzeum zajmuje parter modernistycznej kamienicy Andriejewski Zjazd 2-Б. Kamienica mieszcząca Muzeum została zbudowana w latach 1910-1915 przez architekta K. Szymana dla przedsiębiorcy Akima Frołowa. Początek muzealnej ekspozycji można oglądać z ulicy. Witryny w których przechodnie mogą podglądnąć sceny z życia mieszkańców Andriejewskiego Zjazdu z przełomu XIX i XX wieku są zaproszeniem do odwiedzenia Muzeum. Dyskretna muzyka wprowadza w nastrój. Każdy centymetr powierzchni muzeum jest zapełniony ekspozycją ukazującą dzieje mieszczańskiego Kijowa Andriejewskiego Zjazdu. Szyldy reklamowe, ubiory, fotografie, kasy sklepowe i bilety teatralne oddają przedrewolucyjna atmosferę dzielnicy bohemy artystycznej. Ekspozycja prezentuje pamiątki po osobach związanych z Andiejewskim Zjazdem, które na stałe zapisały się w historii kultury. Zdjęcia i książki Michaiła Bułhakowa, poezja Tarasa Szewczenki, nuty Franciszka Liszta, książka i zdjęcie Stalina. Większość miejsca w gablotach poświęcona jest tym, których dorobek zatarł czas i zniszczyły kolejne zmiany władzy i rewolucje. Plakaty zapraszają na dawno nie grane już spektakle teatralne i koncerty. Stare kasy sklepowe nie liczą rachunków klientów sklepu kolonialnego. Eksponaty zebrane w Muzeum Jednej Ulicy są dowodem wielokulturowości przedrewolucyjnego Kijowa. Obok materiałów po rosyjsku i ukraińsku nie brakuje książek wydanych po polsku, żydowskiego kącika z torą a nawet rosyjsko-arabskich publikacji Koła Miłośników Bliskiego Wschodu. Muzeum towarzyszy Galeria, w której organizowane są wystawy czasowe na temat Kijowa i Ukrainy w różnych epokach

Київ - Kijów

Музей однієї вулиці
Muzeum Jednej Ulicy

Київ - Kijów

Музей однієї вулиці
Muzeum Jednej Ulicy

Київ - Kijów

Музей однієї вулиці
Muzeum Jednej Ulicy

Київ - Kijów

Музей однієї вулиці
Muzeum Jednej Ulicy

Київ - Kijów

Музей однієї вулиці
Muzeum Jednej Ulicy

Київ - Kijów

Музей однієї вулиці
Muzeum Jednej Ulicy

Київ - Kijów

Музей однієї вулиці
Muzeum Jednej Ulicy

Київ - Kijów

Музей однієї вулиці
Muzeum Jednej Ulicy

Київ - Kijów

Музей однієї вулиці
Muzeum Jednej Ulicy

Київ - Kijów

Музей однієї вулиці
Muzeum Jednej Ulicy

Київ - Kijów

Музей однієї вулиці
Muzeum Jednej Ulicy

Нові Петрівці - Nowi Petriwci

Нові Петрівці - Nowi Petriwci

Нові Петрівці - Nowi Petriwci

Нові Петрівці - Nowi Petriwci

Нові Петрівці - Nowi Petriwci

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Mezhyhirya, czyli z wizytą u Janukowycza

Zastanawialiście się kiedyś gdzie jest granica chciwości i korupcji? Jak wiele dóbr (i przede wszystkim po co???) jest w stanie zgromadzić jeden człowiek? Zapraszam Was na wycieczkę po królestwie przepychu i kiczu: Rezydencja „Межигорье” to rządowy kompleks, który okrył się wątpliwą sławą podczas prezydentury Wiktora Janukowycza. Dziś jest symbolem korupcji na Ukrainie. Rezydencja powstała w 1935 roku na miejscu XII-sto wiecznego monastyru. W czasach sowieckich klasztor został zburzony a na jego miejscu wybudowano kompleks wypoczynkowy należący do partii. W 2002 roku Mezighorie bylo rezydencją W. Janukowycza, ówczesnego premiera Ukrainy. Gdy ten został prezydentem, przed podstawione osoby sprywatyzował teren 137 hektarów, na którym stworzył swoje „królestwo”. W skład kompleksu wchodzą: drewniana willa Honka (620m2), stary dom Janukowycza, domek gościnny, tzw. Dom Putina, pływająca przystań „Galeon”, kompleks sportowy, centrum spa, klub golfowy, jacht-klub, garaż na 70 aut i kolekcja samochodów, zoo, centrum kynologiczne, ogromny park ze sztucznymi jeziorami, sady, szklarnie, lądowiska dla helikopterów, kort tenisowy, ring bokserski, prywatna cerkiew, własna piekarnia, masarnia, cukiernia, podziemne przejścia… Od lutego 2014 r. rezydencja dostępna jest dla zwiedzających, jako Muzeum Korupcji. Aby zwiedzić cały park, potrzeba około 6 godzin. Kolejne 2 to wycieczka po samym domu Janukowycza. Cała rezydencja otoczona jest murem o wysokości 5m. Honka – bo tak nazywa się przepiękna drewniana willa, będzie główną bohaterką tego wpisu. W lutym 2014 roku Janukowycz opuścił swoje królestwo, wcześniej wywożąc z niego kilka tirów najkosztowniejszych przedmiotów. Utrzymaniem domu i terenu zajmuje się 210 osób. Wiele z nich, to dawni pracownicy Janukowycza. Dziś ich pensje wypłacane są przez fundację, która sprawuje tymczasowy nadzór nad terenem. Z pieniędzy za bilety utrzymywani są pracownicy, karmione zwierzęta (gospodarskie i mini zoo), kupowane jest drewno do ogrzania budynku. Wnętrza rezydencji są imponujące. 4-poziomowa Honka skrywa sypialnie wielkości boisk do koszykówki, ogromny hol, jadalnie na kilkanaście osób, własną salę kinową, pokoje klubowa, oranżerie. W całym, ogromnym domu są tylko 2 sypialnie – jedna przeznaczona dla Janukowycza, druga dla jego żony. Wnętrza godne króla. Przepych i bogactwo od którego kręci się w głowie, i o którym wręcz niewypada pisać w przypadku prezydenta jednego z najbiedniejszych krajów Europy

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Резиденція Межигір'я
Rezydencja Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Межигір'я - Mezhyhirya

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Контрактова площа
Plac Kontraktowy

Київ - Kijów

Контрактова площа
Plac Kontraktowy

Київ - Kijów

Михайлівська площа - Михайлівський золотоверхий монастир
Plac Michajłowski - Monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach

Київ - Kijów

Михайлівська площа
Plac Michajłowski

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Андріївський узвіз - Андріївська церква
Zejście Andrzeja - Cerkiew św. Andrzeja w Kijowie

Київ - Kijów

Андріївський узвіз

Київ - Kijów

Андріївський узвіз

Київ - Kijów

Андріївський узвіз

Київ - Kijów

Майдан Незалежності
Majdan Niezależności

Київ - Kijów

Хрещатик
Khreshchatyk

Київ - Kijów

Київ - Kijów

Синагога Бродського
Synagoga Brodskiego w Kijowie

Київ - Kijów

Синагога Бродського
Synagoga Brodskiego w Kijowie

Київ - Kijów

Синагога Бродського
Synagoga Brodskiego w Kijowie

Київ - Kijów

Синагога Бродського
Synagoga Brodskiego w Kijowie

Київ - Kijów

Національний спортивний комплекс Олімпійський
Stadion Olimpijski w Kijowie

Київ - Kijów

Національний спортивний комплекс Олімпійський
Stadion Olimpijski w Kijowie

Київ - Kijów

Міжнародний аеропорт "Київ" ім. Сікорського - Жуляни
Międzynarodowy Port Lotniczy Kijów - Zhuliany

Київ - Kijów

Міжнародний аеропорт "Київ" ім. Сікорського - Жуляни
Międzynarodowy Port Lotniczy Kijów - Zhuliany

Київ - Kijów

Міжнародний аеропорт "Київ" ім. Сікорського - Жуляни
Międzynarodowy Port Lotniczy Kijów - Zhuliany

źródło:

wikipedia.pl

http://wyborcza.pl/7,160795,22720830,pocztowka-z-kijowa

http://podroze.gazeta.pl/podroze/1,114158,2543173